तत्तु माल्यवतो वाक्यम् हितम् उक्तम् दज़ आननः
न मर्षयति दुष्ट अत्मा कालस्य वज़म् आगतः

tattu mālyavato vākyam hitam uktam daza ānanaḥ
na marṣayati duṣṭa atmā kālasya vazam āgataḥ

स बद्ध्वा भ्रु कुटिम् वक्त्रे क्रोधस्य वज़म् आगतः
अमर्षात् परिवृत्त अक्षो माल्यवन्तम् अथ अब्रवीत्

sa baddhvā bhru kuṭim vaktre krodhasya vazam āgataḥ
amarṣāt parivṛtta akṣo mālyavantam atha abravīt

हित बुद्ध्या यद् अहितम् वचह् परुषम् उच्यते
पर पक्षम् प्रविज़्य एव न एतत् ज़्रोत्र गतम् मम

hita buddhyā yad ahitam vacah paruṣam ucyate
para pakṣam pravizya eva na etat zrotra gatam mama

मानुषम् कृपणम् रामम् एकम् ज़ाखा मृग आज़्रयम्
समर्थम् मन्यसे केन त्यक्तम् पित्रा वन आलयम्

mānuṣam kṛpaṇam rāmam ekam zākhā mṛga āzrayam
samartham manyase kena tyaktam pitrā vana ālayam

रक्षसाम् ईज़्वरम् माम् च देवतानाम् भयम् करम्
हीनम् माम् मन्यसे केन;अहीनम् सर्व विक्रमैः

rakṣasām īzvaram mām ca devatānām bhayam karam
hīnam mām manyase kena;ahīnam sarva vikramaiḥ

वीर द्वेषेण वा ज़न्के पक्ष पातेन वा रिपोः
त्वया अहम् परुषाण्य् उक्तः पर प्रोत्साहनेन वा

vīra dveṣeṇa vā zanke pakṣa pātena vā ripoḥ
tvayā aham paruṣāṇy uktaḥ para protsāhanena vā

प्रभवन्तम् पदस्थम् हि परुषम् को अह्बिधास्यति
पण्डितह् ज़ास्त्र तत्त्वज्नो विना प्रोत्साहनाद् रिपोः

prabhavantam padastham hi paruṣam ko ahbidhāsyati
paṇḍitah zāstra tattvajno vinā protsāhanād ripoḥ

आनीय च वनात् सीताम् पद्म हीनाम् इव ज़्रियम्
किम् अर्थम् प्रतिदास्यामि राघवस्य भयाद् अहम्

ānīya ca vanāt sītām padma hīnām iva zriyam
kim artham pratidāsyāmi rāghavasya bhayād aham

वृतम् वानर कोटीभिः ससुग्रीवम् सलक्ष्मणम्
पज़्य कैज़्चिद् अहोभिस् त्वम् राघवम् निहतम् मया

vṛtam vānara koṭībhiḥ sasugrīvam salakṣmaṇam
pazya kaizcid ahobhis tvam rāghavam nihatam mayā

द्वन्द्वे यस्य न तिष्ठन्ति दैवतान्य् अपि सम्युगे
स कस्माद् रावणो युद्धे भयम् आहारयिष्यति

dvandve yasya na tiṣṭhanti daivatāny api samyuge
sa kasmād rāvaṇo yuddhe bhayam āhārayiṣyati

द्विधा भज्येयम् अप्य् एवम् न नमेयम् तु कस्यचित्
एष मे सहजो दोषह् स्वभावो दुरतिक्रमः

dvidhā bhajyeyam apy evam na nameyam tu kasyacit
eṣa me sahajo doṣah svabhāvo duratikramaḥ

यदि तावत् समुद्रे तु सेतुर् बद्धो यदृच्चया
रामेण विस्मयः को अत्र येन ते भयम् आगतम्

yadi tāvat samudre tu setur baddho yadṛccayā
rāmeṇa vismayaḥ ko atra yena te bhayam āgatam

स तु तीर्त्वा अर्णवम् रामः सह वानर सेनया
प्रतिजानामि ते सत्यम् न जीवन् प्रतियास्यति

sa tu tīrtvā arṇavam rāmaḥ saha vānara senayā
pratijānāmi te satyam na jīvan pratiyāsyati

एवम् ब्रुवाणम् सम्रब्धम् रुष्टम् विज्नाय रावणम्
व्रीडितो माल्यवान् वाक्यम् न उत्तरम् प्रत्यपद्यत

evam bruvāṇam samrabdham ruṣṭam vijnāya rāvaṇam
vrīḍito mālyavān vākyam na uttaram pratyapadyata

जय आज़िषा च राजानम् वर्धयित्वा यथा उचितम्
माल्यवान् अभ्यनुज्नातो जगाम स्वम् निवेज़नम्

jaya āziṣā ca rājānam vardhayitvā yathā ucitam
mālyavān abhyanujnāto jagāma svam nivezanam

रावणस् तु सह अमात्यो मन्त्रयित्वा विमृज़्य च
लन्कायाम् अतुलाम् गुप्तिम् कारयाम् आस राक्षसः

rāvaṇas tu saha amātyo mantrayitvā vimṛzya ca
lankāyām atulām guptim kārayām āsa rākṣasaḥ

व्यादिदेज़ च पूर्वस्याम् प्रहस्तम् द्वारि राक्षसम्
दक्षिणस्याम् महा वीर्यौ महा पार्ज़्व महा उदरौ

vyādideza ca pūrvasyām prahastam dvāri rākṣasam
dakṣiṇasyām mahā vīryau mahā pārzva mahā udarau

उत्तरस्याम् पुर द्वारि व्यादिज़्य ज़ुक सारणौ
स्वयम् च अत्र भविष्यामि मन्त्रिणस् तान् उवाच ह

uttarasyām pura dvāri vyādizya zuka sāraṇau
svayam ca atra bhaviṣyāmi mantriṇas tān uvāca ha

राक्षसम् तु विरूप अक्षम् महा वीर्य पराक्रमम्
मध्यमे अस्थापयद् गुल्मे बहुभिह् सह राक्षसैः

rākṣasam tu virūpa akṣam mahā vīrya parākramam
madhyame asthāpayad gulme bahubhih saha rākṣasaiḥ

एवम् विधानम् लन्कायाम् कृत्वा राक्षस पुम्गवः
मेने कृत अर्थम् आत्मानम् कृत अन्त वज़म् आगतः

evam vidhānam lankāyām kṛtvā rākṣasa pumgavaḥ
mene kṛta artham ātmānam kṛta anta vazam āgataḥ

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे आदिकाव्ये युद्धकाण्डे सप्तत्रिंशः सर्गः

ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe ādikāvye yuddhakāṇḍe saptatriṃśaḥ sargaḥ