इति प्रतिसमादिष्टो हनूमान्मारुतात्मजः
प्रविवेश पुरीं लङ्कां पूज्यमानो निशाचरैः

iti pratisamādiṣṭo hanūmānmārutātmajaḥ
praviveśa purīṃ laṅkāṃ pūjyamāno niśācaraiḥ

प्रविश्य च पुरीं लङ्कामनुङ्ञ्प्य विभीषणम्
ततस्तेनाभ्यनुज्ञातो हनूमान् वृक्षवाटिकाम्

praviśya ca purīṃ laṅkāmanuṅñpya vibhīṣaṇam
tatastenābhyanujñāto hanūmān vṛkṣavāṭikām

दृष्ट्वा समागतं देवी हनूमन्तं महाबलम्
तूष्णीमास्त तदा दृष्ट्वा स्मृत्वा हृष्टाभवत्तदा

dṛṣṭvā samāgataṃ devī hanūmantaṃ mahābalam
tūṣṇīmāsta tadā dṛṣṭvā smṛtvā hṛṣṭābhavattadā

सौम्यं तस्या मुखं दृष्ट्वा हनूमान् प्लवगोत्तमः
रामस्य वचनं सर्वमाख्यातुमुपचक्रमे

saumyaṃ tasyā mukhaṃ dṛṣṭvā hanūmān plavagottamaḥ
rāmasya vacanaṃ sarvamākhyātumupacakrame

वैदेहि कुशली रामः ससुग्रीवः सलक्ष्मणः
विभीषणसहायश्च हरीणां सहितो बलैः

vaidehi kuśalī rāmaḥ sasugrīvaḥ salakṣmaṇaḥ
vibhīṣaṇasahāyaśca harīṇāṃ sahito balaiḥ

कुशलं चाह सिद्धार्थो हतशत्रुररिन्दमः
विभीषणसहायेन रामेण हरिभिः सह

kuśalaṃ cāha siddhārtho hataśatrurarindamaḥ
vibhīṣaṇasahāyena rāmeṇa haribhiḥ saha

प्रियमाख्यामि ते देवि भूयश्च त्वां सभाजये

priyamākhyāmi te devi bhūyaśca tvāṃ sabhājaye

रावणश्च हतः शत्रुर्लङ्का चैव वशीकृता
मया ह्यलब्धनिद्रेण धृतेन तव निर्जये

rāvaṇaśca hataḥ śatrurlaṅkā caiva vaśīkṛtā
mayā hyalabdhanidreṇa dhṛtena tava nirjaye

संभ्रमश्च न कर्तव्यो वर्तन्त्या रावणालये

saṃbhramaśca na kartavyo vartantyā rāvaṇālaye

तदाश्वसिहि विस्रब्धं स्वगृहे परिवर्तसे

tadāśvasihi visrabdhaṃ svagṛhe parivartase

एवमुक्ता तु सा देवी सीता शशिनिभानना

evamuktā tu sā devī sītā śaśinibhānanā

ततो।अब्रवीद्धरिवरः सीतामप्रतिजल्पतीम्

tato|abravīddharivaraḥ sītāmapratijalpatīm

एवमुक्ता हनुमता सीता धर्मपथे स्थिता

evamuktā hanumatā sītā dharmapathe sthitā

प्रियमेतदुपश्रुत्य भर्तुर्विजयसंश्रयम्

priyametadupaśrutya bharturvijayasaṃśrayam

न हि पश्यामि सदृशं चिन्तयन्ती प्लवङ्गम

na hi paśyāmi sadṛśaṃ cintayantī plavaṅgama

न च पश्यामि तत्सौम्य पृथिव्यामपि वानर

na ca paśyāmi tatsaumya pṛthivyāmapi vānara

हिरण्यं वा सुवर्णं वा रत्नानि विविधानि च

hiraṇyaṃ vā suvarṇaṃ vā ratnāni vividhāni ca

एवमुक्तस्तु वैदेह्या प्रत्युवाच प्लवङ्गमः

evamuktastu vaidehyā pratyuvāca plavaṅgamaḥ

भर्तुः प्रियहिते युक्ते भर्तुर्विजयकाङ्क्षिणि

bhartuḥ priyahite yukte bharturvijayakāṅkṣiṇi

तवैतद्वचनं सौम्ये सारवत्स्निग्धमेव च

tavaitadvacanaṃ saumye sāravatsnigdhameva ca

अर्थतश्च मया प्राप्ता देवराज्यादयो गुणाः

arthataśca mayā prāptā devarājyādayo guṇāḥ

तस्य तद्वचनं श्रुत्वा मैथिली जनकात्मजा

tasya tadvacanaṃ śrutvā maithilī janakātmajā

अतिलक्षणसंपन्नं माधुर्यगुणभूषितम्

atilakṣaṇasaṃpannaṃ mādhuryaguṇabhūṣitam

श्लाघनीयो।अनिलस्य त्वं सुतः परमधार्मिकः

ślāghanīyo|anilasya tvaṃ sutaḥ paramadhārmikaḥ

अथोवाच पुनः सीतामसंभ्रातो विनीतवत्

athovāca punaḥ sītāmasaṃbhrāto vinītavat

इमास्तु खलु राक्षस्यो यदि त्वमनुमन्यसे

imāstu khalu rākṣasyo yadi tvamanumanyase

क्लिश्यन्तीं पतिदेवां त्वामशोकवनिकां गताम्

kliśyantīṃ patidevāṃ tvāmaśokavanikāṃ gatām

विकृता विकृताकाराः क्रूताः क्रूरकचेक्षणाः

vikṛtā vikṛtākārāḥ krūtāḥ krūrakacekṣaṇāḥ

मुष्टिभिः पाणिभिश्चैव चरणैश्चैव शोभने
जङ्घाजानुप्रहारैश्च दन्तानां चैव पीडनैः

muṣṭibhiḥ pāṇibhiścaiva caraṇaiścaiva śobhane
jaṅghājānuprahāraiśca dantānāṃ caiva pīḍanaiḥ

एवम्प्रकारैर्बहुभिर्विप्रकारैर्यशस्विनि
घातये तीव्ररूपाभिर्याभिस्त्वं तर्जिता पुरा

evamprakārairbahubhirviprakārairyaśasvini
ghātaye tīvrarūpābhiryābhistvaṃ tarjitā purā

इत्युक्ता सा हनुमता कृपणा दीनवत्सला
हनुमन्तमुवाचेदं चिन्तयित्वा मिमृश्य च

ityuktā sā hanumatā kṛpaṇā dīnavatsalā
hanumantamuvācedaṃ cintayitvā mimṛśya ca

राजसंश्रयवश्यानां कुर्वतीनां पराज्ञया
विधेयानां च दासीनां कः कुप्येद्वानरोत्तम

rājasaṃśrayavaśyānāṃ kurvatīnāṃ parājñayā
vidheyānāṃ ca dāsīnāṃ kaḥ kupyedvānarottama

भाग्यवैषम्य योगेन पुरा दुश्चरितेन च
मयैतेत्प्राप्यते सर्वं स्वकृतं ह्युपभुज्यते

bhāgyavaiṣamya yogena purā duścaritena ca
mayaitetprāpyate sarvaṃ svakṛtaṃ hyupabhujyate

मैवं वद महाबाहो दैवी ह्येषा परा गतिः
प्राप्तव्यं तु दशा योगान्मयैतदिति निश्चितम्

maivaṃ vada mahābāho daivī hyeṣā parā gatiḥ
prāptavyaṃ tu daśā yogānmayaitaditi niścitam

आज्ञप्ता रावणेनैता राक्षस्यो माम् अतर्जयन्

ājñaptā rāvaṇenaitā rākṣasyo mām atarjayan

अयं व्याघ्रसमीपे तु पुराणो धर्मसंहितः

ayaṃ vyāghrasamīpe tu purāṇo dharmasaṃhitaḥ

न परः पापमादत्ते परेषां पापकर्मणाम्

na paraḥ pāpamādatte pareṣāṃ pāpakarmaṇām

पापानां वा शुभानां वा वधार्हाणां प्लवङ्गम

pāpānāṃ vā śubhānāṃ vā vadhārhāṇāṃ plavaṅgama

लोकहिंसाविहाराणां रक्षसां कामरूपिणम्

lokahiṃsāvihārāṇāṃ rakṣasāṃ kāmarūpiṇam

एवमुक्तस्तु हनुमान्सीतया वाक्यकोविदः

evamuktastu hanumānsītayā vākyakovidaḥ

युक्ता रामस्य भवती धर्मपत्नी यशस्विनी

yuktā rāmasya bhavatī dharmapatnī yaśasvinī

एवमुक्ता हनुमता वैदेही जनकात्मजा

evamuktā hanumatā vaidehī janakātmajā

तस्यास्तद्वचनं श्रुत्वा हनुमान्पवनात्मजः

tasyāstadvacanaṃ śrutvā hanumānpavanātmajaḥ

पूर्णचन्द्राननं रामं द्रक्ष्यस्यार्ये सलक्ष्मणम्

pūrṇacandrānanaṃ rāmaṃ drakṣyasyārye salakṣmaṇam

तामेवमुक्त्वा राजन्तीं सीतां साक्षादिव श्रियम्

tāmevamuktvā rājantīṃ sītāṃ sākṣādiva śriyam

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे आदिकाव्ये युद्धकाण्डे त्रयोदशाधिकशततमः सर्गः

ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe ādikāvye yuddhakāṇḍe trayodaśādhikaśatatamaḥ sargaḥ