एवम् उक्तो हनुमता रामो दशरथ आत्मजः
तम् मणिम् हृदये कृत्वा प्ररुरोद सलक्ष्मणः

evam ukto hanumatā rāmo daśaratha ātmajaḥ
tam maṇim hṛdaye kṛtvā praruroda salakṣmaṇaḥ

तम् तु दृष्ट्वा मणि श्रेष्ठम् राघवः शोक कर्शितः
नेत्राभ्याम् अश्रु पूर्णाभ्याम् सुग्रीवम् इदम् अब्रवीत्

tam tu dṛṣṭvā maṇi śreṣṭham rāghavaḥ śoka karśitaḥ
netrābhyām aśru pūrṇābhyām sugrīvam idam abravīt

यथैव धेनुः स्रवति स्नेहात् वत्सस्य वत्सला
तथा मम अपि हृदयम् मणि रत्नस्य दर्शनात्

yathaiva dhenuḥ sravati snehāt vatsasya vatsalā
tathā mama api hṛdayam maṇi ratnasya darśanāt

मणि रत्नम् इदम् दत्तम् वैदेह्याः श्वशुरेण मे
वधू काले यथा बद्धम् अधिकम् मूर्ध्नि शोभते

maṇi ratnam idam dattam vaidehyāḥ śvaśureṇa me
vadhū kāle yathā baddham adhikam mūrdhni śobhate

अयम् हि जल सम्भूतो मणिः प्रवर पूजितः
यज्ञे परम तुष्टेन दत्तः शक्रेण धीमता

ayam hi jala sambhūto maṇiḥ pravara pūjitaḥ
yajñe parama tuṣṭena dattaḥ śakreṇa dhīmatā

इमम् दृष्ट्वा मणि श्रेष्ठम् तथा तातस्य दर्शनम्
अद्य अस्मि अवगतः सौम्य वैदेहस्य तथा विभोः

imam dṛṣṭvā maṇi śreṣṭham tathā tātasya darśanam
adya asmi avagataḥ saumya vaidehasya tathā vibhoḥ

अयम् हि शोभते तस्याः प्रियाया मूर्ध्नि मे मणिः
अस्य दर्शनेन अहम् प्राप्ताम् ताम् इव चिन्तये

ayam hi śobhate tasyāḥ priyāyā mūrdhni me maṇiḥ
asya darśanena aham prāptām tām iva cintaye

किम् आह सीता वैदेही ब्रूहि सौम्य पुनः पुनः
पिपासुम् इव तोयेन सिन्चन्ती वाक्य वारिणा

kim āha sītā vaidehī brūhi saumya punaḥ punaḥ
pipāsum iva toyena sincantī vākya vāriṇā

इतः तु किम् दुह्खतरम् यत् इमम् वारि सम्भवम्
मणिम् पश्यामि सौमित्रे वैदेहीम् आगतम् विना

itaḥ tu kim duhkhataram yat imam vāri sambhavam
maṇim paśyāmi saumitre vaidehīm āgatam vinā

चिरम् जीवति वैदेही यदि मासम् धरिष्यति
क्षणम् सौम्य न जीवेयम् विना ताम् असित ईक्षणाम्

ciram jīvati vaidehī yadi māsam dhariṣyati
kṣaṇam saumya na jīveyam vinā tām asita īkṣaṇām

नय माम् अपि तम् देशम् यत्र दृष्टा मम प्रिया
न तिष्ठेयम् क्षणम् अपि प्रवृत्तिम् उपलभ्य च

naya mām api tam deśam yatra dṛṣṭā mama priyā
na tiṣṭheyam kṣaṇam api pravṛttim upalabhya ca

कथम् सा मम सुश्रोणि भीरु भीरुः सती तदा
भय आवहानाम् घोराणाम् मध्ये तिष्ठति रक्षसाम्

katham sā mama suśroṇi bhīru bhīruḥ satī tadā
bhaya āvahānām ghorāṇām madhye tiṣṭhati rakṣasām

शारदः तिमिर उन्मुखो नूनम् चन्द्र इव अम्बुदैः
आवृतम् वदनम् तस्या न विराजति राक्षसैः

śāradaḥ timira unmukho nūnam candra iva ambudaiḥ
āvṛtam vadanam tasyā na virājati rākṣasaiḥ

किम् आह सीता हनुमन् तत्त्वतः कथयस्व मे
एतेन खलु जीविष्ये भेषजेन आतुरो यथा

kim āha sītā hanuman tattvataḥ kathayasva me
etena khalu jīviṣye bheṣajena āturo yathā

त्यार्षे श्रीमद्रामायणे आदिकाव्ये सुन्दरकाण्डे षट्षष्टितमः सर्गः

tyārṣe śrīmadrāmāyaṇe ādikāvye sundarakāṇḍe ṣaṭṣaṣṭitamaḥ sargaḥ