ततः प्रभात समये दिवसे अथ चतुर्दशे
समेत्य राज कर्तारः भरतम् वाक्यम् अब्रुवन्

tataḥ prabhāta samaye divase atha caturdaśe
sametya rāja kartāraḥ bharatam vākyam abruvan

गतः दशरथः स्वर्गम् यो नो गुरुतरः गुरुः
रामम् प्रव्राज्य वै ज्येष्ठम् लक्ष्मणम् च महा बलम्

gataḥ daśarathaḥ svargam yo no gurutaraḥ guruḥ
rāmam pravrājya vai jyeṣṭham lakṣmaṇam ca mahā balam

त्वम् अद्य भव नो राजा राज पुत्र महा यशः
सम्गत्या न अपराध्नोति राज्यम् एतत् अनायकम्

tvam adya bhava no rājā rāja putra mahā yaśaḥ
samgatyā na aparādhnoti rājyam etat anāyakam

आभिषेचनिकम् सर्वम् इदम् आदाय राघव
प्रतीक्षते त्वाम् स्व जनः श्रेणयः च नृप आत्मज

ābhiṣecanikam sarvam idam ādāya rāghava
pratīkṣate tvām sva janaḥ śreṇayaḥ ca nṛpa ātmaja

राज्यम् गृहाण भरत पितृ पैतामहम् महत्
अभिषेचय च आत्मानम् पाहि च अस्मान् नर ऋषभ

rājyam gṛhāṇa bharata pitṛ paitāmaham mahat
abhiṣecaya ca ātmānam pāhi ca asmān nara ṛṣabha

आभिषेचनिकम् भाण्डम् कृत्वा सर्वम् प्रदक्षिणम्
भरतः तम् जनम् सर्वम् प्रत्युवाच धृत व्रतः

ābhiṣecanikam bhāṇḍam kṛtvā sarvam pradakṣiṇam
bharataḥ tam janam sarvam pratyuvāca dhṛta vrataḥ

ज्येष्ठस्य राजता नित्यम् उचिता हि कुलस्य नः
न एवम् भवन्तः माम् वक्तुम् अर्हन्ति कुशला जनाः

jyeṣṭhasya rājatā nityam ucitā hi kulasya naḥ
na evam bhavantaḥ mām vaktum arhanti kuśalā janāḥ

रामः पूर्वो हि नो भ्राता भविष्यति मही पतिः
अहम् तु अरण्ये वत्स्यामि वर्षाणि नव पन्च च

rāmaḥ pūrvo hi no bhrātā bhaviṣyati mahī patiḥ
aham tu araṇye vatsyāmi varṣāṇi nava panca ca

युज्यताम् महती सेना चतुर् अन्ग महा बला
आनयिष्याम्य् अहम् ज्येष्ठम् भ्रातरम् राघवम् वनात्

yujyatām mahatī senā catur anga mahā balā
ānayiṣyāmy aham jyeṣṭham bhrātaram rāghavam vanāt

आभिषेचनिकम् चैव सर्वम् एतत् उपस्कृतम्
पुरः कृत्य गमिष्यामि राम हेतोर् वनम् प्रति

ābhiṣecanikam caiva sarvam etat upaskṛtam
puraḥ kṛtya gamiṣyāmi rāma hetor vanam prati

तत्र एव तम् नर व्याघ्रम् अभिषिच्य पुरः कृतम्
आनेष्यामि तु वै रामम् हव्य वाहम् इव अध्वरात्

tatra eva tam nara vyāghram abhiṣicya puraḥ kṛtam
āneṣyāmi tu vai rāmam havya vāham iva adhvarāt

न सकामा करिष्यामि स्वम् इमाम् मातृ गन्धिनीम्
वने वत्स्याम्य् अहम् दुर्गे रामः राजा भविष्यति

na sakāmā kariṣyāmi svam imām mātṛ gandhinīm
vane vatsyāmy aham durge rāmaḥ rājā bhaviṣyati

क्रियताम् शिल्पिभिः पन्थाः समानि विषमाणि च
रक्षिणः च अनुसम्यान्तु पथि दुर्ग विचारकाः

kriyatām śilpibhiḥ panthāḥ samāni viṣamāṇi ca
rakṣiṇaḥ ca anusamyāntu pathi durga vicārakāḥ

एवम् सम्भाषमाणम् तम् राम हेतोर् नृप आत्मजम्
प्रत्युवाच जनः सर्वः श्रीमद् वाक्यम् अनुत्तमम्

evam sambhāṣamāṇam tam rāma hetor nṛpa ātmajam
pratyuvāca janaḥ sarvaḥ śrīmad vākyam anuttamam

एवम् ते भाषमाणस्य पद्मा श्रीर् उपतिष्ठताम्
यः त्वम् ज्येष्ठे नृप सुते पृथिवीम् दातुम् इच्चसि

evam te bhāṣamāṇasya padmā śrīr upatiṣṭhatām
yaḥ tvam jyeṣṭhe nṛpa sute pṛthivīm dātum iccasi

अनुत्तमम् तत् वचनम् नृप आत्मज
प्रभाषितम् संश्रवणे निशम्य च
प्रहर्षजाः तम् प्रति बाष्प बिन्दवो
निपेतुर् आर्य आनन नेत्र सम्भवाः

anuttamam tat vacanam nṛpa ātmaja
prabhāṣitam saṃśravaṇe niśamya ca
praharṣajāḥ tam prati bāṣpa bindavo
nipetur ārya ānana netra sambhavāḥ

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे आदिकाव्ये अयोध्याकाण्डे एकोनाशीतितमः सर्गः

ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe ādikāvye ayodhyākāṇḍe ekonāśītitamaḥ sargaḥ