क्रुद्धम् आज्ञाय राम तु वसिष्ठः प्रत्युवाच ह
जाबालिः अपि जानीते लोकस्य अस्य गत आगतिम्

kruddham ājñāya rāma tu vasiṣṭhaḥ pratyuvāca ha
jābāliḥ api jānīte lokasya asya gata āgatim

निवर्तयितु कामः तु त्वाम् एतद् वाक्यम् अब्रवीत्
इमाम् लोक समुत्पत्तिम् लोक नाथ निबोध मे

nivartayitu kāmaḥ tu tvām etad vākyam abravīt
imām loka samutpattim loka nātha nibodha me

सर्वम् सलिलम् एव आसीत् पृथिवी यत्र निर्मिता
ततः समभवद् ब्रह्मा स्वयम्भूर् दैवतैः सह

sarvam salilam eva āsīt pṛthivī yatra nirmitā
tataḥ samabhavad brahmā svayambhūr daivataiḥ saha

स वराहः ततो भूत्वा प्रोज्जहार वसुंधराम्
असृजच् च जगत् सर्वम् सह पुत्रैः कृत आत्मभिः

sa varāhaḥ tato bhūtvā projjahāra vasuṃdharām
asṛjac ca jagat sarvam saha putraiḥ kṛta ātmabhiḥ

आकाश प्रभवो ब्रह्मा शाश्वतो नित्य अव्ययः
तस्मान् मरीचिः सम्जज्ने मरीचेः कश्यपः सुतः

ākāśa prabhavo brahmā śāśvato nitya avyayaḥ
tasmān marīciḥ samjajne marīceḥ kaśyapaḥ sutaḥ

विवस्वान् कश्यपाज् जज्ने मनुर् वैवस्तवः स्मृतः
स तु प्रजापतिः पूर्वम् इक्ष्वाकुः तु मनोः सुतः

vivasvān kaśyapāj jajne manur vaivastavaḥ smṛtaḥ
sa tu prajāpatiḥ pūrvam ikṣvākuḥ tu manoḥ sutaḥ

यस्य इयम् प्रथमम् दत्ता समृद्धा मनुना मही
तम् इक्ष्वाकुम् अयोध्यायाम् राजानम् विद्धि पूर्वकम्

yasya iyam prathamam dattā samṛddhā manunā mahī
tam ikṣvākum ayodhyāyām rājānam viddhi pūrvakam

इक्ष्वाकोः तु सुतः श्रीमान् कुक्षिर् एव इति विश्रुतः
कुक्षेर् अथ आत्मजो वीरो विकुक्षिर् उदपद्यत

ikṣvākoḥ tu sutaḥ śrīmān kukṣir eva iti viśrutaḥ
kukṣer atha ātmajo vīro vikukṣir udapadyata

विकुक्षेः तु महा तेजा बाणः पुत्रः प्रतापवान्
बाणस्य तु महा बाहुर् अनरण्यो महा यशाः

vikukṣeḥ tu mahā tejā bāṇaḥ putraḥ pratāpavān
bāṇasya tu mahā bāhur anaraṇyo mahā yaśāḥ

नाना वृष्टिर् बभूव अस्मिन् न दुर्भिक्षम् सताम् वरे
अनरण्ये महा राजे तस्करो वा अपि कश्चन

nānā vṛṣṭir babhūva asmin na durbhikṣam satām vare
anaraṇye mahā rāje taskaro vā api kaścana

अनरण्यान् महा बाहुः पृथू राजा बभूव ह
तस्मात् पृथोर् महा राजः त्रिशन्कुर् उदपद्यत

anaraṇyān mahā bāhuḥ pṛthū rājā babhūva ha
tasmāt pṛthor mahā rājaḥ triśankur udapadyata

त्रिशन्कोर् अभवत् सूनुर् धुन्धुमारो महा यशाः

triśankor abhavat sūnur dhundhumāro mahā yaśāḥ

युवन अश्व सुतः श्रीमान् मान्धाता समपद्यत

yuvana aśva sutaḥ śrīmān māndhātā samapadyata

भरतात् तु महा बाहोर् असितो नाम जायत

bharatāt tu mahā bāhor asito nāma jāyata

ताम्ः तु सर्वान् प्रतिव्यूह्य युद्धे राजा प्रवासितः
स च शैल वरे रम्ये बभूव अभिरतो मुनिः

tāmḥ tu sarvān prativyūhya yuddhe rājā pravāsitaḥ
sa ca śaila vare ramye babhūva abhirato muniḥ

द्वे च अस्य भार्ये गर्भिण्यौ बभूवतुर् इति श्रुतिः
एका गर्भविनाशाय सपत्न्यै गरल्दं ददौ

dve ca asya bhārye garbhiṇyau babhūvatur iti śrutiḥ
ekā garbhavināśāya sapatnyai garaldaṃ dadau

भार्गवः च्यवनो नाम हिमवन्तम् उपाश्रितः
तम् ऋषिम् समुपागम्य कालिन्दी तु अभ्यवादयत्

bhārgavaḥ cyavano nāma himavantam upāśritaḥ
tam ṛṣim samupāgamya kālindī tu abhyavādayat

पुत्रस्ते भविता देवि महात्मा लोकविश्रुतः

putraste bhavitā devi mahātmā lokaviśrutaḥ

कृत्वाप्रदक्षिणं हृष्टा मुनिं तमनुमान्य च

kṛtvāpradakṣiṇaṃ hṛṣṭā muniṃ tamanumānya ca

सपत्न्या तु गरः तस्यै दत्तो गर्भ जिघांसया
गरेण सह तेन एव जातः स सगरो अभवत्

sapatnyā tu garaḥ tasyai datto garbha jighāṃsayā
gareṇa saha tena eva jātaḥ sa sagaro abhavat

स राजा सगरो नाम यः समुद्रम् अखानयत्
इष्ट्वा पर्वणि वेगेन त्रासयन्तम् इमाः प्रजाः

sa rājā sagaro nāma yaḥ samudram akhānayat
iṣṭvā parvaṇi vegena trāsayantam imāḥ prajāḥ

असमन्जः तु पुत्रो अभूत् सगरस्य इति नः श्रुतम्
जीवन्न् एव स पित्रा तु निरस्तः पाप कर्म कृत्

asamanjaḥ tu putro abhūt sagarasya iti naḥ śrutam
jīvann eva sa pitrā tu nirastaḥ pāpa karma kṛt

अंशुमान् इति पुत्रो अभूद् असमन्जस्य वीर्यवान्
दिलीपो अंशुमतः पुत्रो दिलीपस्य भगीरथः

aṃśumān iti putro abhūd asamanjasya vīryavān
dilīpo aṃśumataḥ putro dilīpasya bhagīrathaḥ

भगीरथात् ककुत्स्थः तु काकुत्स्था येन तु स्मृताः
ककुत्स्थस्य तु पुत्रो अभूद् रघुर् येन तु राघवः

bhagīrathāt kakutsthaḥ tu kākutsthā yena tu smṛtāḥ
kakutsthasya tu putro abhūd raghur yena tu rāghavaḥ

रघोः तु पुत्रः तेजस्वी प्रवृद्धः पुरुष अदकः
कल्माष पादः सौदास इत्य् एवम् प्रथितो भुवि

raghoḥ tu putraḥ tejasvī pravṛddhaḥ puruṣa adakaḥ
kalmāṣa pādaḥ saudāsa ity evam prathito bhuvi

कल्माष पाद पुत्रो अभूत् शन्खणः तु इति विश्रुतः
यः तु तद् वीर्यम् आसाद्य सह सेनो व्यनीनशत्

kalmāṣa pāda putro abhūt śankhaṇaḥ tu iti viśrutaḥ
yaḥ tu tad vīryam āsādya saha seno vyanīnaśat

शन्खणस्य तु पुत्रो अभूत् शूरः श्रीमान् सुदर्शनः
सुदर्शनस्य अग्नि वर्ण अग्नि वर्षस्य शीघ्रगः

śankhaṇasya tu putro abhūt śūraḥ śrīmān sudarśanaḥ
sudarśanasya agni varṇa agni varṣasya śīghragaḥ

तस्य ज्येष्ठो असि दायादो राम इत्य् अभिविश्रुतः
तद् गृहाण स्वकम् राज्यम् अवेक्षस्व जगन् नृप

tasya jyeṣṭho asi dāyādo rāma ity abhiviśrutaḥ
tad gṛhāṇa svakam rājyam avekṣasva jagan nṛpa

इक्ष्वाकूणाम् हि सर्वेषाम् राजा भवति पूर्वजः
पूर्वजेन अवरः पुत्रो ज्येष्ठो राज्ये अभिषिच्यते

ikṣvākūṇām hi sarveṣām rājā bhavati pūrvajaḥ
pūrvajena avaraḥ putro jyeṣṭho rājye abhiṣicyate

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे आदिकाव्ये अयोध्याकाण्डे दशोत्तरशततमः सर्गः यशाः

ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe ādikāvye ayodhyākāṇḍe daśottaraśatatamaḥ sargaḥ yaśāḥ