एवम् उक्त्वा मुनिश्रेष्ठम् अरुदम् भृश दुःखितः
अथ ध्यात्वा मुहूर्तम् तु भगवान् इदम् अब्रवीत्

evam uktvā muniśreṣṭham arudam bhṛśa duḥkhitaḥ
atha dhyātvā muhūrtam tu bhagavān idam abravīt

पक्षौ च ते प्रपक्षौ च पुनः अन्यौ भविष्यतः
चक्षुषी चैव प्राणाः च विक्रमः च बलम् च ते

pakṣau ca te prapakṣau ca punaḥ anyau bhaviṣyataḥ
cakṣuṣī caiva prāṇāḥ ca vikramaḥ ca balam ca te

पुराणे सुमहत् कार्यम् भविष्यम् हि मया श्रुतम्
दृष्टम् मे तपसा चैव श्रुत्वा च विदितम् मम

purāṇe sumahat kāryam bhaviṣyam hi mayā śrutam
dṛṣṭam me tapasā caiva śrutvā ca viditam mama

राजा दशरथो नाम कश्चित् इक्ष्वाकु वर्धनः
तस्य पुत्रो महातेजा रामो नाम भविष्यति

rājā daśaratho nāma kaścit ikṣvāku vardhanaḥ
tasya putro mahātejā rāmo nāma bhaviṣyati

अरण्यम् च सह भ्रात्रा लक्ष्मणेन गमिष्यति
तस्मिन् अर्थे नियुक्तः सन् पित्रा सत्य पराक्रमः

araṇyam ca saha bhrātrā lakṣmaṇena gamiṣyati
tasmin arthe niyuktaḥ san pitrā satya parākramaḥ

नैरृतो रावणो नाम तस्य भार्याम् हरिष्यति
राक्षसेन्द्रो जनस्थानात् अवध्यः सुर दानवैः

nairṛto rāvaṇo nāma tasya bhāryām hariṣyati
rākṣasendro janasthānāt avadhyaḥ sura dānavaiḥ

सा च कामैः प्रलोभ्यन्ती भक्ष्यैः भोज्यैः च मैथिली
न भोक्ष्यति महाभागा दुःख मग्ना यशस्विनी

sā ca kāmaiḥ pralobhyantī bhakṣyaiḥ bhojyaiḥ ca maithilī
na bhokṣyati mahābhāgā duḥkha magnā yaśasvinī

परमान्नम् च वैदेह्या ज्ञात्वा दास्यति वासवः
यत् अन्नम् अमृत प्रख्यम् सुराणाम् अपि दुर्लभम्

paramānnam ca vaidehyā jñātvā dāsyati vāsavaḥ
yat annam amṛta prakhyam surāṇām api durlabham

तत् अन्नम् मैथिली प्राप्य विज्ञाय इन्द्रात् इदम् तु इति
अग्रम् उद्धृत्य रामाय भू तले निर्वपिष्यति

tat annam maithilī prāpya vijñāya indrāt idam tu iti
agram uddhṛtya rāmāya bhū tale nirvapiṣyati

यदि जीवति मे भर्ता लक्ष्मणो वा अपि देवरः
देवत्वम् गतयोः वा अपि तयोः अन्नम् इदम् तु इति

yadi jīvati me bhartā lakṣmaṇo vā api devaraḥ
devatvam gatayoḥ vā api tayoḥ annam idam tu iti

एष्यन्ति प्रेषिताः तत्र राम दूताः प्लवंगमाः
आख्येया राम महिषी त्वया तेभ्यो विहंगम

eṣyanti preṣitāḥ tatra rāma dūtāḥ plavaṃgamāḥ
ākhyeyā rāma mahiṣī tvayā tebhyo vihaṃgama

सर्वथा तु न गंतव्यम् ईदृशः क्व गमिष्यसि
देश कालौ प्रतीक्षस्व पक्षौ त्वम् प्रतिपत्स्यसे

sarvathā tu na gaṃtavyam īdṛśaḥ kva gamiṣyasi
deśa kālau pratīkṣasva pakṣau tvam pratipatsyase

उत्सहेयम् अहम् कर्तुम् अद्य एव त्वाम् स पक्षकम्
इह स्थः त्वम् तु लोकानाम् हितम् कार्यम् करिष्यसि

utsaheyam aham kartum adya eva tvām sa pakṣakam
iha sthaḥ tvam tu lokānām hitam kāryam kariṣyasi

त्वया अपि खलु तत् कार्यम् तयोः च नृप पुत्रयोः
ब्राह्मणानाम् गुरूणाम् च मुनीनाम् वासवस्य च

tvayā api khalu tat kāryam tayoḥ ca nṛpa putrayoḥ
brāhmaṇānām gurūṇām ca munīnām vāsavasya ca

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये किष्किन्ध काण्डे द्वि षष्टितमः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye kiṣkindha kāṇḍe dvi ṣaṣṭitamaḥ sargaḥ