शोकात् भ्रष्ट स्वरम् अपि श्रुत्वा ते हरि यूथपाः
श्रद्दधुः न एव तत् वाक्यम् कर्मणा तस्य शन्किताः

śokāt bhraṣṭa svaram api śrutvā te hari yūthapāḥ
śraddadhuḥ na eva tat vākyam karmaṇā tasya śankitāḥ

ते प्रायम् उपविष्टाः तु दृष्ट्वा गृध्रम् प्लवंगमाः
चक्रुः बुद्धिम् तदा रौद्राम् सर्वान् नः भक्षयिष्यति

te prāyam upaviṣṭāḥ tu dṛṣṭvā gṛdhram plavaṃgamāḥ
cakruḥ buddhim tadā raudrām sarvān naḥ bhakṣayiṣyati

सर्वथा प्रायम् आसीनान् यदि नः भक्षयिष्यति
कृत कृत्या भविष्यामः क्षिप्रम् सिद्धिम् इतो गताः

sarvathā prāyam āsīnān yadi naḥ bhakṣayiṣyati
kṛta kṛtyā bhaviṣyāmaḥ kṣipram siddhim ito gatāḥ

एताम् बुद्धिम् ततः चक्रुः सर्वे ते हरि यूथपाः
अवतार्य गिरेः शृंगात् गृध्रम् आह अंगदः तदा

etām buddhim tataḥ cakruḥ sarve te hari yūthapāḥ
avatārya gireḥ śṛṃgāt gṛdhram āha aṃgadaḥ tadā

बभूवुः ऋक्षरजो नाम वानरेन्द्रः प्रतापवान्
मम आर्यः पार्थिवः पक्षिन् धार्मिकौ तस्य च आत्मजौ

babhūvuḥ ṛkṣarajo nāma vānarendraḥ pratāpavān
mama āryaḥ pārthivaḥ pakṣin dhārmikau tasya ca ātmajau

राजा कृत्स्नस्य जगतः इक्ष्वाकूणाम् महारथः
रामो दाशरथिः श्रीमान् प्रविष्टो दण्डका वनम्

rājā kṛtsnasya jagataḥ ikṣvākūṇām mahārathaḥ
rāmo dāśarathiḥ śrīmān praviṣṭo daṇḍakā vanam

तस्य भार्या जनस्थानात् रावणेन हृता बलात्
रामस्य च पितुः मित्रम् जटायुः नाम गृध्र राट्

tasya bhāryā janasthānāt rāvaṇena hṛtā balāt
rāmasya ca pituḥ mitram jaṭāyuḥ nāma gṛdhra rāṭ

रावणम् विरथम् कृत्वा स्थापयित्वा च मैथिलीम्
परिश्रान्तः च वृद्धः च रावणेन हतो रणे

rāvaṇam viratham kṛtvā sthāpayitvā ca maithilīm
pariśrāntaḥ ca vṛddhaḥ ca rāvaṇena hato raṇe

एवम् गृध्रो हतः तेन रावणेन बलीयसा
संस्कृतः च अपि रामेण गतः च गतिम् उत्तमाम्

evam gṛdhro hataḥ tena rāvaṇena balīyasā
saṃskṛtaḥ ca api rāmeṇa gataḥ ca gatim uttamām

ततो मम पितृव्येण सुग्रीवेण महात्मना
चकार राघवः सख्यम् सः अवधीत् पितरम् मम

tato mama pitṛvyeṇa sugrīveṇa mahātmanā
cakāra rāghavaḥ sakhyam saḥ avadhīt pitaram mama

स राज्ये स्थापितः तेन सुग्रीवो वानरेश्वरः
राजा वानर मुख्यानाम् तेन प्रस्थापिता वयम्

sa rājye sthāpitaḥ tena sugrīvo vānareśvaraḥ
rājā vānara mukhyānām tena prasthāpitā vayam

एवम् राम प्रयुक्ताः तु मार्गमाणाः ततः ततः
वैदेहीम् न अधिगच्छामो रात्रौ सूर्य प्रभाम् इव

evam rāma prayuktāḥ tu mārgamāṇāḥ tataḥ tataḥ
vaidehīm na adhigacchāmo rātrau sūrya prabhām iva

ते वयम् दण्दकारण्यम् विचित्य सुसमाहिताः
अज्ञानात् तु प्रविष्टाः स्म धरण्या विवृतम् बिलम्

te vayam daṇdakāraṇyam vicitya susamāhitāḥ
ajñānāt tu praviṣṭāḥ sma dharaṇyā vivṛtam bilam

मयस्य माया विहितम् तत् बिलम् च विचिन्वताम्
व्यतीतः तत्र नः मासः यः राज्ञा समयः कृतः

mayasya māyā vihitam tat bilam ca vicinvatām
vyatītaḥ tatra naḥ māsaḥ yaḥ rājñā samayaḥ kṛtaḥ

ते वयम् कपि राजस्य सर्वे वचन कारिणः
कृताम् संस्थाम् अतिक्रान्ता भयात् प्रायम् उपासिताः

te vayam kapi rājasya sarve vacana kāriṇaḥ
kṛtām saṃsthām atikrāntā bhayāt prāyam upāsitāḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये किष्किन्ध काण्डे सप्त पंचाशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye kiṣkindha kāṇḍe sapta paṃcāśaḥ sargaḥ