ऋश्यमूकात् तु हनुमान् गत्वा तम् मलयम् गिरिम्
आचचक्षे तदा वीरौ कपि राजाय राघवौ

ṛśyamūkāt tu hanumān gatvā tam malayam girim
ācacakṣe tadā vīrau kapi rājāya rāghavau

अयम् रामो महाप्राज्ञ संप्राप्तो दृढ विक्रमः
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा रामो।अयम् सत्य विक्रमः

ayam rāmo mahāprājña saṃprāpto dṛḍha vikramaḥ
lakṣmaṇena saha bhrātrā rāmo|ayam satya vikramaḥ

इक्ष्वाकूणाम् कुले जातो रामो दशरथात्मजः
धर्मे निगदितः च एव पितुर् निर्देश कारकः

ikṣvākūṇām kule jāto rāmo daśarathātmajaḥ
dharme nigaditaḥ ca eva pitur nirdeśa kārakaḥ

राजसूय अश्वमेधैः च वह्निः येन अभितर्पितः
दक्षिणाः च तथा उत्सृष्टा गावः शत सहस्रशः

rājasūya aśvamedhaiḥ ca vahniḥ yena abhitarpitaḥ
dakṣiṇāḥ ca tathā utsṛṣṭā gāvaḥ śata sahasraśaḥ

तस्य अस्य वसतो अरण्ये नियतस्य महात्मनः
रावणेन हृता भार्या स त्वाम् शरणम् आगतः

tasya asya vasato araṇye niyatasya mahātmanaḥ
rāvaṇena hṛtā bhāryā sa tvām śaraṇam āgataḥ

भवता सख्य कामौ तौ भ्रातरौ राम लक्ष्मणौ
प्रगृह्य च अर्चयस्व एतौ पूजनीयतमौ उभौ

bhavatā sakhya kāmau tau bhrātarau rāma lakṣmaṇau
pragṛhya ca arcayasva etau pūjanīyatamau ubhau

श्रुत्वा हनुमतो वाक्यम् सुग्रीवो वानर अधिपः
दर्शनीयतमो भूत्वा प्रीत्या उवाच राघवम्

śrutvā hanumato vākyam sugrīvo vānara adhipaḥ
darśanīyatamo bhūtvā prītyā uvāca rāghavam

भवान् धर्म विनीतः च सुतपाः सर्व वत्सलः
आख्याता वायुपुत्रेण तत्त्वतो मे भवद् गुणाः

bhavān dharma vinītaḥ ca sutapāḥ sarva vatsalaḥ
ākhyātā vāyuputreṇa tattvato me bhavad guṇāḥ

तन् मम एव एष सत्कारो लाभः च एव उत्तमः प्रभो
यत् त्वम् इच्छसि सौहार्दम् वानरेण मया सह

tan mama eva eṣa satkāro lābhaḥ ca eva uttamaḥ prabho
yat tvam icchasi sauhārdam vānareṇa mayā saha

रोचते यदि मे सख्यम् बाहुः एष प्रसारितः
गृह्यताम् पाणिना पाणिः मर्यादा बध्यताम् ध्रुवा

rocate yadi me sakhyam bāhuḥ eṣa prasāritaḥ
gṛhyatām pāṇinā pāṇiḥ maryādā badhyatām dhruvā

एतत् तु वचनम् श्रुत्वा सुग्रीवस्य सुभाषितम्
संप्रहृष्ट मना हस्तम् पीडयामास पाणिना

etat tu vacanam śrutvā sugrīvasya subhāṣitam
saṃprahṛṣṭa manā hastam pīḍayāmāsa pāṇinā

ततो हनूमान् संत्यज्य भिक्षु रूपम् अरिन्दमः

tato hanūmān saṃtyajya bhikṣu rūpam arindamaḥ

ततो अग्निम् दीप्यमानम् तौ चक्रतुः च प्रदक्षिणम्

tato agnim dīpyamānam tau cakratuḥ ca pradakṣiṇam

ततः सुप्रीत मनसौ तौ उभौ हरि राघवौ

tataḥ suprīta manasau tau ubhau hari rāghavau

त्वम् वयस्यो।असि हृद्यः मे हि एकम् दुःखम् सुखम् च नौ

tvam vayasyo|asi hṛdyaḥ me hi ekam duḥkham sukham ca nau

ततः सुपर्ण बहुलाम् भंक्त्वा शाखाम् सुपुष्पिताम्

tataḥ suparṇa bahulām bhaṃktvā śākhām supuṣpitām

लक्ष्मनाय अथ संहृष्टो हनुमान् मारुतात्मजः

lakṣmanāya atha saṃhṛṣṭo hanumān mārutātmajaḥ

ततः प्रहृष्टः सुग्रीवः श्लक्ष्णम् मधुरया गिरा

tataḥ prahṛṣṭaḥ sugrīvaḥ ślakṣṇam madhurayā girā

अहम् विनिकृतो राम चरमि इह भय आर्दितः

aham vinikṛto rāma carami iha bhaya ārditaḥ

सो।अहम् त्रस्तो वने भीतो वसामि उद् भ्रान्त चेतनः

so|aham trasto vane bhīto vasāmi ud bhrānta cetanaḥ

वालिनो मे महाभाग भय आर्तस्य अभयम् कुरु

vālino me mahābhāga bhaya ārtasya abhayam kuru

एवम् उक्तः तु तेजस्वी धर्मज्ञो धर्म वत्सलः

evam uktaḥ tu tejasvī dharmajño dharma vatsalaḥ

उपकार फलम् मित्रम् विदितम् मे महाकपे

upakāra phalam mitram viditam me mahākape

अमोघोः सूर्य संकाशाः मम इमे निशिताः शराः

amoghoḥ sūrya saṃkāśāḥ mama ime niśitāḥ śarāḥ

तम् अद्य वालिनम् पश्य तीक्ष्णैः आशी विष उपमैः

tam adya vālinam paśya tīkṣṇaiḥ āśī viṣa upamaiḥ

स तु तद् वचनम् श्रुत्वा राघवस्य आत्मनोहितम्
सुग्रीवः परम प्रीतः परमम् वाक्यम् अब्रवीत्

sa tu tad vacanam śrutvā rāghavasya ātmanohitam
sugrīvaḥ parama prītaḥ paramam vākyam abravīt

तव प्रसादेन नृसिंह वीर
प्रियाम् च राज्यम् च समाप्नुयाम् अहम्
तथा कुरु त्वम् नर देव वैरिणम्
यथा न हिंस्यत् स पुनर् मम अग्रजम्

tava prasādena nṛsiṃha vīra
priyām ca rājyam ca samāpnuyām aham
tathā kuru tvam nara deva vairiṇam
yathā na hiṃsyat sa punar mama agrajam

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये किष्किन्ध काण्डे पञ्चमः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye kiṣkindha kāṇḍe pañcamaḥ sargaḥ