हतेषु तेषु पुत्रेषु दितिः परम दुःखिता
मारीचम् काश्यपम् राम भर्तारम् इदम्
अब्रवीत्

hateṣu teṣu putreṣu ditiḥ parama duḥkhitā
mārīcam kāśyapam rāma bhartāram idam
abravīt

हत पुत्रा अस्मि भगवन् तव पुत्रैः महाबलैः
शक्र हन्तारम् इच्छामि पुत्रम्
दीर्घ तपो अर्जितम्

hata putrā asmi bhagavan tava putraiḥ mahābalaiḥ
śakra hantāram icchāmi putram
dīrgha tapo arjitam

सा अहम् तपः चरिष्यामि गर्भम् मे दातुम् अर्हसि
ईश्वरम् शक्र हन्तारम् त्वम्
अनुज्ञातुम् अर्हसि

sā aham tapaḥ cariṣyāmi garbham me dātum arhasi
īśvaram śakra hantāram tvam
anujñātum arhasi

तस्याः तत् वचनम् श्रुत्वा मारीचः काश्यपः तदा
प्रत्युवाच महातेजा दितिम् परम
दुःखिताम्

tasyāḥ tat vacanam śrutvā mārīcaḥ kāśyapaḥ tadā
pratyuvāca mahātejā ditim parama
duḥkhitām

एवम् भवतु भद्रम् ते शुचिः भव तपोधने
जनयिष्यसि पुत्रम् त्वम् शक्र
हन्तारम् आहवे

evam bhavatu bhadram te śuciḥ bhava tapodhane
janayiṣyasi putram tvam śakra
hantāram āhave

पूर्णे वर्ष सहस्रे तु शुचिः यदि भविष्यसि
पुत्रम् त्रैलोक्य हन्तारम् मत्तः
त्वम् जनयिष्यसि

pūrṇe varṣa sahasre tu śuciḥ yadi bhaviṣyasi
putram trailokya hantāram mattaḥ
tvam janayiṣyasi

एवम् उक्त्वा महा तेजाः पाणिना स ममार्ज ताम्
तम् आलभ्य ततः स्वस्ति इति उक्त्वा
तपसे ययौ

evam uktvā mahā tejāḥ pāṇinā sa mamārja tām
tam ālabhya tataḥ svasti iti uktvā
tapase yayau

गते तस्मिन् नरश्रेष्ठ दितिः परम हर्षिता
कुशप्लवम् सामासाद्य तपः तेपे
सुदारुणम्

gate tasmin naraśreṣṭha ditiḥ parama harṣitā
kuśaplavam sāmāsādya tapaḥ tepe
sudāruṇam

तपः तस्याम् हि कुर्वत्याम् परिचर्याम् चकार ह
सहस्राक्षो नरश्रेष्ठ परया
गुण संपदा

tapaḥ tasyām hi kurvatyām paricaryām cakāra ha
sahasrākṣo naraśreṣṭha parayā
guṇa saṃpadā

अग्निम् कुशान् काष्ठम् अपः फलम् मूलम् तथैव च
न्यवेदयत् सहस्राक्षो यच्
च अन्यत् अपि कान्क्षितम्

agnim kuśān kāṣṭham apaḥ phalam mūlam tathaiva ca
nyavedayat sahasrākṣo yac
ca anyat api kānkṣitam

गात्र संवाहनैः चैव श्रम अपनयनैः तथा
शक्रः सर्वेषु कालेषु दितिम्
परिचचार ह

gātra saṃvāhanaiḥ caiva śrama apanayanaiḥ tathā
śakraḥ sarveṣu kāleṣu ditim
paricacāra ha

पूर्णे वर्ष सहस्रे दश ऊने रघुनंदन
दितिः परम संहृष्टा सहस्राक्षम्
अथ अब्रवीत्

pūrṇe varṣa sahasre daśa ūne raghunaṃdana
ditiḥ parama saṃhṛṣṭā sahasrākṣam
atha abravīt

तपः चरन्त्या वर्षाणि दश वीर्यवताम् वर
अवशिष्टानि भद्रम् ते भ्रातरम्
द्रक्ष्यसे ततः

tapaḥ carantyā varṣāṇi daśa vīryavatām vara
avaśiṣṭāni bhadram te bhrātaram
drakṣyase tataḥ

यम् अहम् त्वत् कृते पुत्र तम् आधास्ये जय उत्सुकम्
त्रैलोक्य विजयम् पुत्र सह
भोक्ष्यसि विज्वरः

yam aham tvat kṛte putra tam ādhāsye jaya utsukam
trailokya vijayam putra saha
bhokṣyasi vijvaraḥ

याचितेन सुरश्रेष्ट पित्रा तव माहात्मना
वरो वर्ष सस्र अन्ते मम दत्तः
सुतम् प्रति

yācitena suraśreṣṭa pitrā tava māhātmanā
varo varṣa sasra ante mama dattaḥ
sutam prati

इति उक्त्वा च दितिः तत्र प्राप्ते मध्यन्दिन ईश्वरे
निद्रया पहृता देवी पादौ
कृत्वाथ शीर्षतः

iti uktvā ca ditiḥ tatra prāpte madhyandina īśvare
nidrayā pahṛtā devī pādau
kṛtvātha śīrṣataḥ

दृष्ट्वा ताम् अशुचिम् शक्रः पादयोः कृत मूर्धजाम्
शिरः स्थाने कृतौ पादौ जहास
च मुमोद च

dṛṣṭvā tām aśucim śakraḥ pādayoḥ kṛta mūrdhajām
śiraḥ sthāne kṛtau pādau jahāsa
ca mumoda ca

तस्याः शरीर विवरम् प्रविवेश पुरंदरः
गर्भम् च सप्तधा राम चिच्छेद
परम आत्मवान्

tasyāḥ śarīra vivaram praviveśa puraṃdaraḥ
garbham ca saptadhā rāma ciccheda
parama ātmavān

भिद्यमानः ततो गर्भो वज्रेण शत पर्वणा
रुरोद सुस्वरम् राम ततो दितिः
अबुध्यत

bhidyamānaḥ tato garbho vajreṇa śata parvaṇā
ruroda susvaram rāma tato ditiḥ
abudhyata

मा रुदो मा रुदः च इति गर्भम् शक्रो अभ्यभाषत
बिभेद च महातेजा रुदन्तम्
अपि वासवः

mā rudo mā rudaḥ ca iti garbham śakro abhyabhāṣata
bibheda ca mahātejā rudantam
api vāsavaḥ

न हन्तव्यम् न हन्तव्यम् इति एवम् दितिः अब्रवीत्
निष्पपात ततः शक्रो मातुर्
वचन गौरवात्

na hantavyam na hantavyam iti evam ditiḥ abravīt
niṣpapāta tataḥ śakro mātur
vacana gauravāt

प्रांजलिः वज्र सहितो दितिम् शक्रो अभ्यभाषत
अशुचिः देवि सुप्ता असि पादयोः
कृत मूर्धजा

prāṃjaliḥ vajra sahito ditim śakro abhyabhāṣata
aśuciḥ devi suptā asi pādayoḥ
kṛta mūrdhajā

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बाल काण्डे षट् चत्वारिन्शः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye bāla kāṇḍe ṣaṭ catvārinśaḥ sargaḥ