उक्त वाक्ये मुनौ तस्मिन् उभौ राघव लक्ष्मणौ
प्रतिनंद्य कथाम् वीरौ ऊचतुः मुनि पुंगवम्

ukta vākye munau tasmin ubhau rāghava lakṣmaṇau
pratinaṃdya kathām vīrau ūcatuḥ muni puṃgavam

धर्म युक्तम् इदम् ब्रह्मन् कथितम् परमम् त्वया
दुहितुः शैल राजस्य ज्येष्ठाय वक्तुम् अर्हसि
विस्तरम् विस्तरज्ञो असि दिव्य मानुष संभवम्

dharma yuktam idam brahman kathitam paramam tvayā
duhituḥ śaila rājasya jyeṣṭhāya vaktum arhasi
vistaram vistarajño asi divya mānuṣa saṃbhavam

त्रीन् पथो हेतुना केन पावयेत् लोक पावनी
कथम् गङ्गा त्रिपथगा विश्रुता सरित् उत्तमा

trīn patho hetunā kena pāvayet loka pāvanī
katham gaṅgā tripathagā viśrutā sarit uttamā

तथा ब्रुवति काकुत्स्थे विश्वामित्रः तपोधनः

tathā bruvati kākutsthe viśvāmitraḥ tapodhanaḥ

पुरा राम कृत उद्वाहः शिति कण्ठो महा तपाः

purā rāma kṛta udvāhaḥ śiti kaṇṭho mahā tapāḥ

तस्य संक्रीडमानस्य महादेवस्य धीमतः
शितिकण्ठस्य देवस्य दिव्यम् वर्ष शतम् गतम्

tasya saṃkrīḍamānasya mahādevasya dhīmataḥ
śitikaṇṭhasya devasya divyam varṣa śatam gatam

सर्वे देवाः समुद्युक्ताः पितामह पुरोगमाः

sarve devāḥ samudyuktāḥ pitāmaha purogamāḥ

अभिगंय सुराः सर्वे प्रणिपत्य इदम् अब्रुवन्

abhigaṃya surāḥ sarve praṇipatya idam abruvan

न लोका धारयिष्यन्ति तव तेजः सुरोत्तम
ब्राह्मेण तपसा युक्तो देव्या सह तपः चर

na lokā dhārayiṣyanti tava tejaḥ surottama
brāhmeṇa tapasā yukto devyā saha tapaḥ cara

देवतानाम् वचः श्रुत्वा सर्व लोक महेश्वरः
बाढम् इति अब्रवीत् सर्वान् पुनः च इदम् उवाच ह

devatānām vacaḥ śrutvā sarva loka maheśvaraḥ
bāḍham iti abravīt sarvān punaḥ ca idam uvāca ha

धारयिष्यामि अहम् तेजः तेजसि एव सह उमया
त्रिदशाः पृथिवी चैव निर्वाणम् अधिगच्छतु

dhārayiṣyāmi aham tejaḥ tejasi eva saha umayā
tridaśāḥ pṛthivī caiva nirvāṇam adhigacchatu

यद् इदम् क्षुभितम् स्थानात् मम तेजो हि अनुत्तमम्
धारयिष्यति कः तत् मे ब्रुवन्तु सुर सत्तमाः

yad idam kṣubhitam sthānāt mama tejo hi anuttamam
dhārayiṣyati kaḥ tat me bruvantu sura sattamāḥ

एवम् उक्ताः ततो देवाः प्रत्यूचुर् वृषभ ध्वजम्
यत् तेजः क्षुभितम् हि अद्य तद् धरा धारयिष्यति

evam uktāḥ tato devāḥ pratyūcur vṛṣabha dhvajam
yat tejaḥ kṣubhitam hi adya tad dharā dhārayiṣyati

एवम् उक्तः सुर पतिः प्रमुमोच महाबलः
तेजसा पृथिवी येन व्याप्ता स गिरि कानना

evam uktaḥ sura patiḥ pramumoca mahābalaḥ
tejasā pṛthivī yena vyāptā sa giri kānanā

ततो देवाः पुनर् इदम् ऊचुः च अपि हुताशनम्
आविश त्वम् महातेजो रौद्रम् वायु समन्वितः

tato devāḥ punar idam ūcuḥ ca api hutāśanam
āviśa tvam mahātejo raudram vāyu samanvitaḥ

तद् अग्निना पुनर् व्याप्तम् संजातम् श्वेत पर्वतम्
दिव्यम् शरवणम् चैव पावक आदित्य संनिभम्

tad agninā punar vyāptam saṃjātam śveta parvatam
divyam śaravaṇam caiva pāvaka āditya saṃnibham

अथ उमाम् च शिवम् चैव देवाः स ऋषि गणाः तदा

atha umām ca śivam caiva devāḥ sa ṛṣi gaṇāḥ tadā

अथ शैल सुता राम त्रिदशान् इदम् अब्रवीत्

atha śaila sutā rāma tridaśān idam abravīt

यस्मात् निवारिता च अहम् संगता पुत्र कांयया

yasmāt nivāritā ca aham saṃgatā putra kāṃyayā

अद्य प्रभृति युष्माकम् अप्रजाः सन्तु पत्नयः

adya prabhṛti yuṣmākam aprajāḥ santu patnayaḥ

अवने न एक रूपा त्वम् बहु भार्या भविष्यसि

avane na eka rūpā tvam bahu bhāryā bhaviṣyasi

तान् सर्वान् पीडितान् दृष्ट्वा सुरान् सुरपतिः तदा
गमनाय उपचक्राम दिशम् वरुण पालिताम्

tān sarvān pīḍitān dṛṣṭvā surān surapatiḥ tadā
gamanāya upacakrāma diśam varuṇa pālitām

स गत्वा तप आतिष्ठत् पार्श्वे तस्य उत्तरे गिरेः
हिमवत् प्रभवे शृंगे सह देव्या महेश्वरः

sa gatvā tapa ātiṣṭhat pārśve tasya uttare gireḥ
himavat prabhave śṛṃge saha devyā maheśvaraḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बाल काण्डे षट् त्रिंशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye bāla kāṇḍe ṣaṭ triṃśaḥ sargaḥ