अथ तस्य अप्रमेयस्य वचनम् परिपृच्छतः
विश्वामित्रो महातेजा व्याख्यातुम् उपचक्रमे

atha tasya aprameyasya vacanam paripṛcchataḥ
viśvāmitro mahātejā vyākhyātum upacakrame

इह राम महाबाहो विष्णुर् देव नमस्कृत
वर्षाणि सुबहूनि इह तथा युग शतानि च

iha rāma mahābāho viṣṇur deva namaskṛta
varṣāṇi subahūni iha tathā yuga śatāni ca

एष पूर्व आश्रमो राम वामनस्य महात्मनः

eṣa pūrva āśramo rāma vāmanasya mahātmanaḥ

एतस्मिन् एव काले तु राजा वैरोचनिर् बलिः

etasmin eva kāle tu rājā vairocanir baliḥ

यज्ञम् चकार सुमहान् असुरेन्द्रो महाबलः
बलेः तु यजमानस्य देवाः साग्नि पुरोगमाः
समागंय स्वयम् चैव विष्णुम् ऊचुः इह आश्रमे

yajñam cakāra sumahān asurendro mahābalaḥ
baleḥ tu yajamānasya devāḥ sāgni purogamāḥ
samāgaṃya svayam caiva viṣṇum ūcuḥ iha āśrame

बलिः वैरोचनिः विष्णो यजते यज्ञम् उत्तमम्
असमाप्त व्रते तस्मिन् स्व कार्यम् अभिपद्यताम्

baliḥ vairocaniḥ viṣṇo yajate yajñam uttamam
asamāpta vrate tasmin sva kāryam abhipadyatām

ये च एनम् अभिवर्तन्ते याचितार इतः ततः
यत् च यत्र यथावत् च सर्वम् तेभ्यः प्रयच्छति

ye ca enam abhivartante yācitāra itaḥ tataḥ
yat ca yatra yathāvat ca sarvam tebhyaḥ prayacchati

स त्वम् सुर हितार्थाय माया योगम् उपाश्रितः
वामनत्वम् गतो विष्णो कुरु कल्याणम् उत्तमम्

sa tvam sura hitārthāya māyā yogam upāśritaḥ
vāmanatvam gato viṣṇo kuru kalyāṇam uttamam

एतस्मिन् अनन्तरे राम काश्यपो अग्नि सम प्रभः
अदित्या सहितः राम दीप्यमान इव ओजसा

etasmin anantare rāma kāśyapo agni sama prabhaḥ
adityā sahitaḥ rāma dīpyamāna iva ojasā

तपोमयम् तपोराशिम् तपोमूर्तिम् तपात्मकम्
तपसा त्वाम् सुतप्तेन पश्यामि पुरोषोत्तमम्

tapomayam taporāśim tapomūrtim tapātmakam
tapasā tvām sutaptena paśyāmi puroṣottamam

शरीरे तव पश्यामि जगत् सर्वम् इदम् प्रभो
त्वम् अनादिः अनिर्देश्यः त्वाम् अहम् शरणम् गतः

śarīre tava paśyāmi jagat sarvam idam prabho
tvam anādiḥ anirdeśyaḥ tvām aham śaraṇam gataḥ

तम् उवाच हरिः प्रीतः कश्यपम् धूत कल्मषम्
वरम् वरय भद्रम् ते वर अर्हः असि मतो मम

tam uvāca hariḥ prītaḥ kaśyapam dhūta kalmaṣam
varam varaya bhadram te vara arhaḥ asi mato mama

तत् श्रुत्वा वचनम् तस्य मारीचः कश्यपो अब्रवीत्
अदित्या देवतानाम् च मम च एव अनुयाचितम्

tat śrutvā vacanam tasya mārīcaḥ kaśyapo abravīt
adityā devatānām ca mama ca eva anuyācitam

पुत्रत्वम् गच्छ भगवन् अदित्या मम च अनघ

putratvam gaccha bhagavan adityā mama ca anagha

अयम् सिद्ध आश्रमो नाम प्रसादात् ते भविष्यति
सिद्धे कर्मणि देवेश उत्तिष्ठ भगवन् इतः

ayam siddha āśramo nāma prasādāt te bhaviṣyati
siddhe karmaṇi deveśa uttiṣṭha bhagavan itaḥ

अथ विष्णुर् महातेजाअ आदित्याम् समजायत
वामनम् रूपम् आस्थाय वैरोचनिम् उपागमत्

atha viṣṇur mahātejāa ādityām samajāyata
vāmanam rūpam āsthāya vairocanim upāgamat

त्रीन् पादान् अथ भिक्षित्वा प्रतिगृह्य च मेदिनीम्
आक्रंय लोकान् लोकार्थो सर्व लोक हिते रतः

trīn pādān atha bhikṣitvā pratigṛhya ca medinīm
ākraṃya lokān lokārtho sarva loka hite rataḥ

तेन एव पूर्वम् आक्रान्त आश्रमः श्रम नाशनः
मया अपि भक्त्या तस्य एव वामनस्य उपभुज्यते

tena eva pūrvam ākrānta āśramaḥ śrama nāśanaḥ
mayā api bhaktyā tasya eva vāmanasya upabhujyate

एनम् आश्रमम् आयान्ति राक्षसा विघ्न कारिणः
अत्र ते पुरुषव्याघ्र हन्तव्या दुष्ट चारिणः

enam āśramam āyānti rākṣasā vighna kāriṇaḥ
atra te puruṣavyāghra hantavyā duṣṭa cāriṇaḥ

अद्य गच्छामहे राम सिद्धाश्रमम् अनुत्तमम्
तत् आश्रम पदम् तात तव अपि एतद् यथा मम

adya gacchāmahe rāma siddhāśramam anuttamam
tat āśrama padam tāta tava api etad yathā mama

इति उक्त्वा परम प्रीतो गृह्य रामम् स लक्ष्मणम्
प्रविशन् आश्रम पदम् व्यरोचत महामुनिः
शशी इव गत नीहारः पुनर्वसु समन्वितः

iti uktvā parama prīto gṛhya rāmam sa lakṣmaṇam
praviśan āśrama padam vyarocata mahāmuniḥ
śaśī iva gata nīhāraḥ punarvasu samanvitaḥ

तम् दृष्ट्वा मुनयः सर्वे सिद्धाश्रम निवासिनः
उत्पत्योत्पत्य सहसा विश्वामित्रम् अपूजयन्

tam dṛṣṭvā munayaḥ sarve siddhāśrama nivāsinaḥ
utpatyotpatya sahasā viśvāmitram apūjayan

यथा अर्हम् चक्रिरे पूजाम् विश्वामित्राय धीमते
तथैव राज पुत्राभ्याम् अकुर्वन् अतिथि क्रियाम्

yathā arham cakrire pūjām viśvāmitrāya dhīmate
tathaiva rāja putrābhyām akurvan atithi kriyām

मुहूर्तम् अथ विश्रान्तौ राज पुत्रौ अरिन्दमौ
प्रांजली मुनि शार्दूलम् ऊचतू रघुनंदनौ

muhūrtam atha viśrāntau rāja putrau arindamau
prāṃjalī muni śārdūlam ūcatū raghunaṃdanau

अद्य एव दीक्षाम् प्रविश भद्रम् ते मुनिपुंगव
सिद्धाश्रमो अयम् सिद्धः स्यात् सत्यम् अस्तु वचः तव

adya eva dīkṣām praviśa bhadram te munipuṃgava
siddhāśramo ayam siddhaḥ syāt satyam astu vacaḥ tava

एवम् उक्तो महातेजा विश्वामित्रो महानृषिः
प्रविवेश तदा दीक्षाम् नियतो नियतेन्द्रियः

evam ukto mahātejā viśvāmitro mahānṛṣiḥ
praviveśa tadā dīkṣām niyato niyatendriyaḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बाल काण्डे एकोन त्रिंशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye bāla kāṇḍe ekona triṃśaḥ sargaḥ