मेधावी तु ततो ध्यात्वा स किङ्चित् इदम् उत्तरम्
लब्ध सङ्ज्ञः ततः तम् तु वेदज्ञो नृपम् अब्रवीत्

medhāvī tu tato dhyātvā sa kiṅcit idam uttaram
labdha saṅjñaḥ tataḥ tam tu vedajño nṛpam abravīt

इष्टिम् ते।अहम् करिष्यामि पुत्रीयाम् पुत्र कारणात्
अथर्व सिरसि प्रोक्तैः मन्त्रैः सिद्धाम् विधानतः

iṣṭim te|aham kariṣyāmi putrīyām putra kāraṇāt
atharva sirasi proktaiḥ mantraiḥ siddhām vidhānataḥ

ततः प्राक्रमत् इदम् इष्टिम् ताम् पुत्रीयाम् पुत्र कारणात्
जुहाव अग्नौ च तेजस्वी मन्त्र दृष्टेन कर्मणा

tataḥ prākramat idam iṣṭim tām putrīyām putra kāraṇāt
juhāva agnau ca tejasvī mantra dṛṣṭena karmaṇā

ततो देवाः स गन्धर्वाः सिद्धाः च परम ऋषयः
भाग प्रतिग्रहार्थम् वै समवेता यथाविधि

tato devāḥ sa gandharvāḥ siddhāḥ ca parama ṛṣayaḥ
bhāga pratigrahārtham vai samavetā yathāvidhi

ताः समेत्य यथा न्यायम् तस्मिन् सदसि देवताः
अब्रुवन् लोक कर्तारम् ब्रह्माणम् वचनम् ततः

tāḥ sametya yathā nyāyam tasmin sadasi devatāḥ
abruvan loka kartāram brahmāṇam vacanam tataḥ

भगवन् त्वत् प्रसादेन रावणो नाम राक्षसः
सर्वान् नो बाधते वीर्यात् शासितुम् तम् न शक्नुमः

bhagavan tvat prasādena rāvaṇo nāma rākṣasaḥ
sarvān no bādhate vīryāt śāsitum tam na śaknumaḥ

त्वया तस्मै वरो दत्तः प्रीतेन भगवन् तदा
मानयन्तः च तम् नित्यम् सर्वम् तस्य क्षमामहे

tvayā tasmai varo dattaḥ prītena bhagavan tadā
mānayantaḥ ca tam nityam sarvam tasya kṣamāmahe

उद्वेजयति लोकान् त्रीन् उच्छ्रितान् द्वेष्टि दुर्मतिः
शक्रम् त्रिदश राजानम् प्रधर्षयितुम् इच्छति

udvejayati lokān trīn ucchritān dveṣṭi durmatiḥ
śakram tridaśa rājānam pradharṣayitum icchati

ऋषीन् यक्षान् स गन्धर्वान् असुरान् ब्राह्मणान् तथा
अतिक्रामति दुर्धर्षो वर दानेन मोहितः

ṛṣīn yakṣān sa gandharvān asurān brāhmaṇān tathā
atikrāmati durdharṣo vara dānena mohitaḥ

नैनम् सूर्यः प्रतपति पार्श्वे वाति न मारुतः
चलोर्मिमाली तम् दृष्ट्वा समुद्रो।अपि न कंपते

nainam sūryaḥ pratapati pārśve vāti na mārutaḥ
calormimālī tam dṛṣṭvā samudro|api na kaṃpate

तन् महन्नो भयम् तस्मात् राक्षसात् घोर दर्शनात्
वधार्थम् तस्य भगवन् उपायम् कर्तुम् अर्हसि

tan mahanno bhayam tasmāt rākṣasāt ghora darśanāt
vadhārtham tasya bhagavan upāyam kartum arhasi

एवम् उक्तः सुरैः सर्वैः चिन्तयित्वा ततो।अब्रवीत्
हन्ता अयम् विदितः तस्य वधोपायो दुरात्मनः

evam uktaḥ suraiḥ sarvaiḥ cintayitvā tato|abravīt
hantā ayam viditaḥ tasya vadhopāyo durātmanaḥ

तेन गन्धर्व यक्षाणाम् देवतानाम् च रक्षसाम्
अवध्यो।अस्मि इति वागुक्ता तथेति उक्तम् च तन् मया

tena gandharva yakṣāṇām devatānām ca rakṣasām
avadhyo|asmi iti vāguktā tatheti uktam ca tan mayā

न अकीर्तयत् अवज्ञानात् तत् रक्षो मानुषाम् तदा
तस्मात् स मानुषात् वध्यो मृत्युः न अन्यो।अस्य विद्यते

na akīrtayat avajñānāt tat rakṣo mānuṣām tadā
tasmāt sa mānuṣāt vadhyo mṛtyuḥ na anyo|asya vidyate

एतत् श्रुत्वा प्रियम् वाक्यम् ब्रह्मणा समुदाहृतम्
देवा महर्षयः सर्वे प्रहृष्टाः ते अभवन् तदा

etat śrutvā priyam vākyam brahmaṇā samudāhṛtam
devā maharṣayaḥ sarve prahṛṣṭāḥ te abhavan tadā

एतस्मिन् अनन्तरे विष्णुः उपयातो महाद्युतिः
श्ङ्ख चक्र गदा पाणिः पीत वासा जगत्पतिः

etasmin anantare viṣṇuḥ upayāto mahādyutiḥ
śṅkha cakra gadā pāṇiḥ pīta vāsā jagatpatiḥ

ब्रह्मणा च समागंय तत्र तस्थौ समाहितः
तम् अब्रुवन् सुराः सर्वे समभिष्टूय संनताः

brahmaṇā ca samāgaṃya tatra tasthau samāhitaḥ
tam abruvan surāḥ sarve samabhiṣṭūya saṃnatāḥ

त्वाम् नियोक्ष्यामहे विष्णो लोकानाम् हित कांयया
राज्ञो दशरथस्य त्वम् अयोध्य अधिपतेः विभोः

tvām niyokṣyāmahe viṣṇo lokānām hita kāṃyayā
rājño daśarathasya tvam ayodhya adhipateḥ vibhoḥ

तत्र त्वम् मानुषो भूत्वा प्रवृद्धम् लोक कण्टकम्

tatra tvam mānuṣo bhūtvā pravṛddham loka kaṇṭakam

स हि देवान् स गन्धर्वान् सिद्धान् च ऋषि सत्तमान्

sa hi devān sa gandharvān siddhān ca ṛṣi sattamān

ऋषयः च ततः तेन गन्धर्वा अप्सरसः तथा

ṛṣayaḥ ca tataḥ tena gandharvā apsarasaḥ tathā

वधार्थम् वयम् आयाताः तस्य वै मुनिभिः सह

vadhārtham vayam āyātāḥ tasya vai munibhiḥ saha

त्वम् गतिः परमा देव सर्वेषाम् नः परंतपः

tvam gatiḥ paramā deva sarveṣām naḥ paraṃtapaḥ

एवम् स्तुतस्तु देवेशो विष्णुः त्रिदशः पुंगवः

evam stutastu deveśo viṣṇuḥ tridaśaḥ puṃgavaḥ

भयम् त्यजत भद्रम् वो हितार्थम् युधि रावणम्
स पुत्र पौत्रम् स अमात्यम् स मित्र ज्ञाति बान्धवम्

bhayam tyajata bhadram vo hitārtham yudhi rāvaṇam
sa putra pautram sa amātyam sa mitra jñāti bāndhavam

एवम् दत्वा वरम् देवो देवानाम् विष्णुः आत्मवान्

evam datvā varam devo devānām viṣṇuḥ ātmavān

ततः पद्म पलाशाक्षः कृत्वा आत्मानम् चतु^^र्विधम्

tataḥ padma palāśākṣaḥ kṛtvā ātmānam catu^^rvidham

तदा देव ऋषि गन्धर्वाः स रुद्राः स अप्सरो गणाः
स्तुतिभिः दिव्य रूपाभिः तुष्टुवुः मधुसूदनम्

tadā deva ṛṣi gandharvāḥ sa rudrāḥ sa apsaro gaṇāḥ
stutibhiḥ divya rūpābhiḥ tuṣṭuvuḥ madhusūdanam

तम् उद्धतम् रावणम् उग्र तेजसम्
प्रवृद्ध दर्पम् त्रिदशेश्वर वर द्विषम्
विरावणम् साधु तपस्वि कण्टकम्
तपस्विनाम् उद्धर तम् भयाअवहम्

tam uddhatam rāvaṇam ugra tejasam
pravṛddha darpam tridaśeśvara vara dviṣam
virāvaṇam sādhu tapasvi kaṇṭakam
tapasvinām uddhara tam bhayāavaham

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बाल काण्डे पङ्च दशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye bāla kāṇḍe paṅca daśaḥ sargaḥ