भूय एव हि राजेन्द्र शृणु मे वचनम् हितम्
यथा स देवप्रवरः कथयामास बुद्धिमान्

bhūya eva hi rājendra śṛṇu me vacanam hitam
yathā sa devapravaraḥ kathayāmāsa buddhimān

इक्ष्वाकूणाम् कुले जातो भविष्यति सुधार्मिकः
नाम्ना दशरथो राजा श्रीमान् सत्य प्रतिश्रवः

ikṣvākūṇām kule jāto bhaviṣyati sudhārmikaḥ
nāmnā daśaratho rājā śrīmān satya pratiśravaḥ

अङ्ग राजेन सख्यम् च तस्य राज्ञो भविष्यति
कन्या च अस्य महाभागा शांता नाम भविष्यति

aṅga rājena sakhyam ca tasya rājño bhaviṣyati
kanyā ca asya mahābhāgā śāṃtā nāma bhaviṣyati

पुत्रस्तुः अङ्गस्य राज्ञः तु रोमपाद इति श्रुतः
तम् स राजा दशरथो गमिष्यति महायशाः

putrastuḥ aṅgasya rājñaḥ tu romapāda iti śrutaḥ
tam sa rājā daśaratho gamiṣyati mahāyaśāḥ

अनपत्यो।अस्मि धर्मात्मन् शांता भर्ता मम क्रतुम्
आहरेत त्वया आज्ञप्तः संतानार्थम् कुलस्य च

anapatyo|asmi dharmātman śāṃtā bhartā mama kratum
āhareta tvayā ājñaptaḥ saṃtānārtham kulasya ca

श्रुत्वा राज्ञो।अथ तत् वाक्यम् मनसा स विचिंत्य च
प्रदास्यते पुत्रवन्तम् शांता भर्तारम् आत्मवान्

śrutvā rājño|atha tat vākyam manasā sa viciṃtya ca
pradāsyate putravantam śāṃtā bhartāram ātmavān

प्रतिगृह्यम् च तम् विप्रम् स राजा विगत ज्वरः
आहरिष्यति तम् यज्ञम् प्रहृष्टेन अंतरात्मना

pratigṛhyam ca tam vipram sa rājā vigata jvaraḥ
āhariṣyati tam yajñam prahṛṣṭena aṃtarātmanā

तम् च राजा दशरथो यशस् कामः कृतांलिः
ऋष्यशृङ्गम् द्विज श्रेष्ठम् वरयिष्यति धर्मवित्

tam ca rājā daśaratho yaśas kāmaḥ kṛtāṃliḥ
ṛṣyaśṛṅgam dvija śreṣṭham varayiṣyati dharmavit

पुत्राः च अस्य भविष्यन्ति चत्वारो अमित विक्रमाः
वंश प्रतिष्ठानकराः सर्व बूतेषु विश्रुताः

putrāḥ ca asya bhaviṣyanti catvāro amita vikramāḥ
vaṃśa pratiṣṭhānakarāḥ sarva būteṣu viśrutāḥ

एवम् स देव प्रवरः पूर्वम् कथितवान् कथाम्
सनत्कुमारो भगवान् पुरा देवयुगे प्रभुः

evam sa deva pravaraḥ pūrvam kathitavān kathām
sanatkumāro bhagavān purā devayuge prabhuḥ

स त्वम् पुरुष शार्दूल समानय सुसत्कृतम्
स्वयम् एव महाराज गत्वा स बल वाहनः

sa tvam puruṣa śārdūla samānaya susatkṛtam
svayam eva mahārāja gatvā sa bala vāhanaḥ

सुमंत्रस्य वचः श्रुत्वा हृष्टो दशरथो।अभवत्
अनुमान्य वसिष्ठम् च सूतवाक्यम् निशांय च

sumaṃtrasya vacaḥ śrutvā hṛṣṭo daśaratho|abhavat
anumānya vasiṣṭham ca sūtavākyam niśāṃya ca

वनानि सरितः च एव व्यतिक्रंय शनैः शनैः

vanāni saritaḥ ca eva vyatikraṃya śanaiḥ śanaiḥ

आसाद्य तम् द्विज श्रेष्ठम् रोमपाद समीपगम्

āsādya tam dvija śreṣṭham romapāda samīpagam

ततो राजा यथा योज्ँनम् पूजाम् चक्रे विशेषतः

tato rājā yathā yoj~nam pūjām cakre viśeṣataḥ

रोमपादेन च आख्यातम् ऋषिपुत्राय धीमते

romapādena ca ākhyātam ṛṣiputrāya dhīmate

एवम् सुसत्कृतः तेन सहोषित्वा नरर्षभः

evam susatkṛtaḥ tena sahoṣitvā nararṣabhaḥ

शांता तव सुता राजन् सह भर्त्रा विशाम् पते

śāṃtā tava sutā rājan saha bhartrā viśām pate

तथा इति राजा संश्रुत्य गमनम् तस्य धीमतः

tathā iti rājā saṃśrutya gamanam tasya dhīmataḥ

ऋषिपुत्रः प्रतिश्रुत्य तथा इति आहः नृपम् तदा

ṛṣiputraḥ pratiśrutya tathā iti āhaḥ nṛpam tadā

ताव अन्योन्य अंजलिम् कृत्वा स्नेहात् संश्लिष्य च उरसा

tāva anyonya aṃjalim kṛtvā snehāt saṃśliṣya ca urasā

ततः सुहृदम् आपृच्छ्य प्रस्थितो रघुनन्दनः

tataḥ suhṛdam āpṛcchya prasthito raghunandanaḥ

क्रियताम् नगरम् सर्वम् क्षिप्रम् एव स्वलंकृतम्

kriyatām nagaram sarvam kṣipram eva svalaṃkṛtam

ततः प्रहृष्टाः पौराः ते श्रुत्वा राजानम् आगतम्

tataḥ prahṛṣṭāḥ paurāḥ te śrutvā rājānam āgatam

ततः स्वलंकृतम् राजा नगरम् प्रविवेश ह

tataḥ svalaṃkṛtam rājā nagaram praviveśa ha

ततः प्रमुदिताः सर्वे दृष्ट्वा तम् नागरा द्विजम्

tataḥ pramuditāḥ sarve dṛṣṭvā tam nāgarā dvijam

अन्तःपुरम् प्रवेश्य एनम् पूजाम् कृत्वा च शास्त्रतः
कृतकृत्यम् तदा आत्मानम् मेने तस्य उपवाहनात्

antaḥpuram praveśya enam pūjām kṛtvā ca śāstrataḥ
kṛtakṛtyam tadā ātmānam mene tasya upavāhanāt

अन्तःपुराणि सर्वाणि शांताम् दृष्ट्वा तथा आगताम्
सह भर्त्रा विशालाक्षीम् प्रीत्या आनंदम् उपागमन्

antaḥpurāṇi sarvāṇi śāṃtām dṛṣṭvā tathā āgatām
saha bhartrā viśālākṣīm prītyā ānaṃdam upāgaman

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बाल काण्डे एकादशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye bāla kāṇḍe ekādaśaḥ sargaḥ