पुरा राम महाबाहो महाबल पराक्रम
रूपम् आसीत् मम अचिंत्यम् त्रिषु लोकेषु विश्रुतम्

purā rāma mahābāho mahābala parākrama
rūpam āsīt mama aciṃtyam triṣu lokeṣu viśrutam

सो अहम् रूपम् इदम् कृत्वा लोक वित्रासनम् महत्

so aham rūpam idam kṛtvā loka vitrāsanam mahat

ततः स्थूलशिरा नाम महर्षिः कोपितो मया

tataḥ sthūlaśirā nāma maharṣiḥ kopito mayā

तेन अहम् उक्तः प्रेक्ष्य एवम् घोर शाप अभिधायिना

tena aham uktaḥ prekṣya evam ghora śāpa abhidhāyinā

स मया याचितः क्रुद्धः शापस्य अन्तो भवेत् इति

sa mayā yācitaḥ kruddhaḥ śāpasya anto bhavet iti

यदा छित्त्वा भुजौ रामः त्वाम् दहेत् विजने वने

yadā chittvā bhujau rāmaḥ tvām dahet vijane vane

श्रिया विराजितम् पुत्रम् दनोः त्वम् विद्धि लक्ष्मण

śriyā virājitam putram danoḥ tvam viddhi lakṣmaṇa

अहम् हि तपसा उग्रेण पितामहम् अतोषयम्

aham hi tapasā ugreṇa pitāmaham atoṣayam

दीर्घम् आयुः मया प्राप्तम् किम् मे शक्रः करिष्यति

dīrgham āyuḥ mayā prāptam kim me śakraḥ kariṣyati

तस्य बाहु प्रमुक्तेन वज्रेण शत पर्वणा

tasya bāhu pramuktena vajreṇa śata parvaṇā

स मया याच्यमानः सन् न आनयत् यम सादनम्

sa mayā yācyamānaḥ san na ānayat yama sādanam

अनाहारः कथम् शक्तो भग्न सक्थि शिरो मुखः

anāhāraḥ katham śakto bhagna sakthi śiro mukhaḥ

स एवम् उक्तः मे शक्रो बाहू योजनम् आयतौ

sa evam uktaḥ me śakro bāhū yojanam āyatau

सो अहम् भुजाभ्याम् दीर्घाभ्याम् संकृष्य अस्मिन् वने चरान्

so aham bhujābhyām dīrghābhyām saṃkṛṣya asmin vane carān

स तु माम् अब्रवीत् इन्द्रो यदा रामः स लक्ष्मणः

sa tu mām abravīt indro yadā rāmaḥ sa lakṣmaṇaḥ

अनेन वपुषा तात वने अस्मिन् राजसत्तम

anena vapuṣā tāta vane asmin rājasattama

अवश्यम् ग्रहणम् रामो मन्ये अहम् समुपैष्यति

avaśyam grahaṇam rāmo manye aham samupaiṣyati

स त्वम् रामो असि भद्रम् ते न अहम् अन्येन राघव

sa tvam rāmo asi bhadram te na aham anyena rāghava

अहम् हि मति साचिव्यम् करिष्यामि नर ऋषभ

aham hi mati sācivyam kariṣyāmi nara ṛṣabha

एवम् उक्तः तु धर्मात्मा दनुना तेन राघवः

evam uktaḥ tu dharmātmā danunā tena rāghavaḥ

रावणेन हृता सीता मम भार्या यशस्विनी

rāvaṇena hṛtā sītā mama bhāryā yaśasvinī

नाम मात्रम् तु जानामि न रूपम् तस्य रक्षसः

nāma mātram tu jānāmi na rūpam tasya rakṣasaḥ

शोक आर्तानाम् अनाथानाम् एवम् विपरिधावताम्

śoka ārtānām anāthānām evam viparidhāvatām

काष्ठानि आनीय भग्नानि काले शुष्काणि कुंजरैः

kāṣṭhāni ānīya bhagnāni kāle śuṣkāṇi kuṃjaraiḥ

स त्वम् सीताम् समाचक्ष्व येन वा यत्र वा हृता

sa tvam sītām samācakṣva yena vā yatra vā hṛtā

एवम् उक्तः तु रामेण वाक्यम् दनुः अनुत्तमम्

evam uktaḥ tu rāmeṇa vākyam danuḥ anuttamam

दिव्यम् अस्ति न मे ज्ञानम् न अभिजानामि मैथिलीम्

divyam asti na me jñānam na abhijānāmi maithilīm

यो अभिजानाति तद् रक्षः तद् वक्ष्ये राम तत् परम्

yo abhijānāti tad rakṣaḥ tad vakṣye rāma tat param

विज्ञानम् हि महत् भ्रष्टम् शाप दोषेण राघव
स्वकृतेन मया प्राप्तम् रूपम् लोक विगर्हितम्

vijñānam hi mahat bhraṣṭam śāpa doṣeṇa rāghava
svakṛtena mayā prāptam rūpam loka vigarhitam

किम् तु यावत् न याति अस्तम् सविता श्रान्त वाहनः
तावत् माम् अवटे क्षिप्त्वा दह राम यथा विधि

kim tu yāvat na yāti astam savitā śrānta vāhanaḥ
tāvat mām avaṭe kṣiptvā daha rāma yathā vidhi

दग्धः त्वया अहम् अवटे न्यायेन रघुनंदन
वक्ष्यामि तम् महावीर यः तम् वेत्स्यति राक्षसम्

dagdhaḥ tvayā aham avaṭe nyāyena raghunaṃdana
vakṣyāmi tam mahāvīra yaḥ tam vetsyati rākṣasam

तेन सख्यम् च कर्तव्यम् न्याय्य वृत्तेन राघव
कल्पयिष्यति ते प्रीतः साहाय्यम् लघु विक्रमः

tena sakhyam ca kartavyam nyāyya vṛttena rāghava
kalpayiṣyati te prītaḥ sāhāyyam laghu vikramaḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये अरण्य काण्डे एक सप्ततितमः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye araṇya kāṇḍe eka saptatitamaḥ sargaḥ