खरम् तु राम अभिमुखम् प्रयांतम् वाहिनी पतिः
राक्षसः त्रिशिरा नाम संनिपत्य इदम् अब्रवीत्

kharam tu rāma abhimukham prayāṃtam vāhinī patiḥ
rākṣasaḥ triśirā nāma saṃnipatya idam abravīt

माम् नियोजय विक्रांतम् त्वम् निवर्तस्व साहसात्
पश्य रामम् महाबाहुम् संयुगे विनिपातितम्

mām niyojaya vikrāṃtam tvam nivartasva sāhasāt
paśya rāmam mahābāhum saṃyuge vinipātitam

प्रतिजानामि ते सत्यम् आयुधम् च अहम् आलभे
यथा रामम् वधिष्यामि वधार्हम् सर्व रक्षसाम्

pratijānāmi te satyam āyudham ca aham ālabhe
yathā rāmam vadhiṣyāmi vadhārham sarva rakṣasām

अहम् वा अस्य रणे मृत्युः एष वा समरे मम
विनिवर्त्य रण उत्साहम् मुहूर्तम् प्राश्निको भव

aham vā asya raṇe mṛtyuḥ eṣa vā samare mama
vinivartya raṇa utsāham muhūrtam prāśniko bhava

प्रहृष्टो वा हते रामे जनस्थानम् प्रयास्यसि
मयि वा निहते रामम् संयुगाय प्रयास्यसि

prahṛṣṭo vā hate rāme janasthānam prayāsyasi
mayi vā nihate rāmam saṃyugāya prayāsyasi

खरः त्रिशिरसा तेन मृत्यु लोभात् प्रसादितः
गच्छ्ह युध्य इति अनुज्ञातो राघव अभिमुखो ययौ

kharaḥ triśirasā tena mṛtyu lobhāt prasāditaḥ
gacchha yudhya iti anujñāto rāghava abhimukho yayau

त्रिशिराः तु रथेन एव वाजि युक्तेन भास्वता
अभ्यद्रवत् रणे रामम् त्रि शृंग इव पर्वतः

triśirāḥ tu rathena eva vāji yuktena bhāsvatā
abhyadravat raṇe rāmam tri śṛṃga iva parvataḥ

शर धारा समूहान् स महामेघ इव उत्सृजन्
व्यसृजत् सदृशम् नादम् जल आर्द्रस्य इव दुन्दुभेः

śara dhārā samūhān sa mahāmegha iva utsṛjan
vyasṛjat sadṛśam nādam jala ārdrasya iva dundubheḥ

आगच्छ्हंतम् त्रिशिरसम् राक्षसम् प्रेक्ष्य राघवः
धनुषा प्रतिजग्राह विधुन्वन् सायकान् शितान्

āgacchhaṃtam triśirasam rākṣasam prekṣya rāghavaḥ
dhanuṣā pratijagrāha vidhunvan sāyakān śitān

स संप्रहारः तुमुलो राम त्रिशिरसोः तदा
संबभूव अतीव बलिनोः सिंह कुंँजरयोः इव

sa saṃprahāraḥ tumulo rāma triśirasoḥ tadā
saṃbabhūva atīva balinoḥ siṃha kuṃ~jarayoḥ iva

ततः त्रिशिरसा बाणैः ललाटे ताडितः त्रिभिः
अमर्षी कुपितो रामः संरब्धम् इदम् अब्रवीत्

tataḥ triśirasā bāṇaiḥ lalāṭe tāḍitaḥ tribhiḥ
amarṣī kupito rāmaḥ saṃrabdham idam abravīt

अहो विक्रम शूरस्य राक्षसस्य ईदृशम् बलम्
पुष्पैः इव शरैः यस्य ललाटे अस्मि परिक्षतः

aho vikrama śūrasya rākṣasasya īdṛśam balam
puṣpaiḥ iva śaraiḥ yasya lalāṭe asmi parikṣataḥ

मम अपि प्रतिगृह्णीष्व शरान् चाप गुण च्युतान्
एवम् उक्त्वा सुसंरब्धः शरान् आशीविष उपमान्

mama api pratigṛhṇīṣva śarān cāpa guṇa cyutān
evam uktvā susaṃrabdhaḥ śarān āśīviṣa upamān

चतुर्भिः तुरगान् अस्य शरैः संनत पर्वाभिः

caturbhiḥ turagān asya śaraiḥ saṃnata parvābhiḥ

अष्टभिः सायकैः सूतम् रथ उपस्थे न्यपातयत्

aṣṭabhiḥ sāyakaiḥ sūtam ratha upasthe nyapātayat

ततो हत रथात् तस्मात् उत्पतंतम् निशाचरम्

tato hata rathāt tasmāt utpataṃtam niśācaram

सायकैः च अप्रमेय आत्मा सामर्षः तस्य रक्षसः

sāyakaiḥ ca aprameya ātmā sāmarṣaḥ tasya rakṣasaḥ

स धूम शोणित उद्गारी राम बाण अभिपीडितः

sa dhūma śoṇita udgārī rāma bāṇa abhipīḍitaḥ

हत शेषाः ततो भग्ना राक्षसाः खर संश्रयाः

hata śeṣāḥ tato bhagnā rākṣasāḥ khara saṃśrayāḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये अरण्य काण्डे सप्त विंशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye araṇya kāṇḍe sapta viṃśaḥ sargaḥ