विश्ह्वामित्रो महातेजाः प्रस्थितान् वीक्ष्ह्य तान् ऋष्हीन्
अब्रवीत् नरश्हार्दूल सर्वान् तान् वन वासिनः

viśhvāmitro mahātejāḥ prasthitān vīkṣhya tān ṛṣhīn
abravīt naraśhārdūla sarvān tān vana vāsinaḥ

महाविघ्नः प्रवृत्तो अयम् दक्ष्हिणाम् आस्थितो दिश्हम्
दिश्हम् अन्याम् प्रपत्स्यामः तत्र तप्स्यामहे तपः

mahāvighnaḥ pravṛtto ayam dakṣhiṇām āsthito diśham
diśham anyām prapatsyāmaḥ tatra tapsyāmahe tapaḥ

पश्ह्छिमायाम् विश्हालायाम् पुष्ह्करेष्हु महात्मनः
सुखम् तपः छरिष्ह्यामः परम् तत् हि तपो वनम्

paśhchimāyām viśhālāyām puṣhkareṣhu mahātmanaḥ
sukham tapaḥ chariṣhyāmaḥ param tat hi tapo vanam

एवम् उक्त्वा महातेजाः पुष्ह्करेष्हु महामुनिः
तप उग्रम् दुराधर्ष्हम् तेपे मूल फल अश्हनः

evam uktvā mahātejāḥ puṣhkareṣhu mahāmuniḥ
tapa ugram durādharṣham tepe mūla phala aśhanaḥ

एतस्मिन् एव काले तु अयोध्या अधिपतिः महान्
अंबरीष्ह इति ख्यातो यष्ह्टुम् समुपछक्रमे

etasmin eva kāle tu ayodhyā adhipatiḥ mahān
aṃbarīṣha iti khyāto yaṣhṭum samupachakrame

तस्य वै यजमानस्य पश्हुम् इन्द्रो जहार ह
प्रणष्ह्टे तु पश्हौ विप्रो राजानम् इदम् अब्रवीत्

tasya vai yajamānasya paśhum indro jahāra ha
praṇaṣhṭe tu paśhau vipro rājānam idam abravīt

पश्हुः अभ्याहृतः राजन् प्रणष्ह्टः तव दुर्नयात्
अरक्ष्हितारम् राजानम् घ्नन्ति दोष्हा नरेश्ह्वर

paśhuḥ abhyāhṛtaḥ rājan praṇaṣhṭaḥ tava durnayāt
arakṣhitāram rājānam ghnanti doṣhā nareśhvara

प्रायः छित्तम् महत् हि एतत् नरम् वा पुरुष्हर्ष्हभ
आनयस्व पश्हुम् श्हीघ्रम् यावत् कर्म प्रवर्तते

prāyaḥ chittam mahat hi etat naram vā puruṣharṣhabha
ānayasva paśhum śhīghram yāvat karma pravartate

उपाध्याय वछः श्ह्रुत्वा स राजा पुरुष्हर्ष्हभ
अन्वियेष्ह महाबुद्धिः पश्हुम् गोभिः सहस्रश्हः

upādhyāya vachaḥ śhrutvā sa rājā puruṣharṣhabha
anviyeṣha mahābuddhiḥ paśhum gobhiḥ sahasraśhaḥ

देश्हान् जनपदान् तान् तान् नगराणि वनानि छ
आश्ह्रमाणि छ पुण्यानि मार्गमाणो महीपतिः

deśhān janapadān tān tān nagarāṇi vanāni cha
āśhramāṇi cha puṇyāni mārgamāṇo mahīpatiḥ

तम् उवाछ महातेजाः प्रणंय अभिप्रसाद्य छ
महर्ष्हिम् तपसा दीप्तम् राजर्ष्हिः अमित प्रभः

tam uvācha mahātejāḥ praṇaṃya abhiprasādya cha
maharṣhim tapasā dīptam rājarṣhiḥ amita prabhaḥ

गवाम् श्हत सहस्रेण विक्रीणीष्हे सुतम् यदि

gavām śhata sahasreṇa vikrīṇīṣhe sutam yadi

सर्वे परिगता देश्हा यज्ञियम् न लभे पश्हुम्

sarve parigatā deśhā yajñiyam na labhe paśhum

एवम् उक्तो महातेजा ऋछीकः तु अब्रवीत् वछः

evam ukto mahātejā ṛchīkaḥ tu abravīt vachaḥ

ऋछीकस्य वछः श्ह्रुत्वा तेष्हाम् माता महात्मनाम्

ṛchīkasya vachaḥ śhrutvā teṣhām mātā mahātmanām

अविक्रेयम् सुतम् ज्येष्ह्ठम् भगवान् आह भार्गवः

avikreyam sutam jyeṣhṭham bhagavān āha bhārgavaḥ

प्रायेण हि नरश्ह्रेष्ह्ठ ज्येष्ह्ठाः पितृष्हु वल्लभाः
मातॄणाम् छ कनीयांसः तस्मात् रक्ष्हे कनीयसम्

prāyeṇa hi naraśhreṣhṭha jyeṣhṭhāḥ pitṛṣhu vallabhāḥ
mātṝṇām cha kanīyāṃsaḥ tasmāt rakṣhe kanīyasam

उक्त वाक्ये मुनौ तस्मिन् मुनि पत्न्याम् तथैव छ
श्हुनःश्हेपः स्वयम् राम मध्यमो वाक्यम् अब्रवीत्

ukta vākye munau tasmin muni patnyām tathaiva cha
śhunaḥśhepaḥ svayam rāma madhyamo vākyam abravīt

पिता ज्येष्ह्ठम् अविक्रेयम् माता छ आह कनीयसम्
विक्रेतम् मध्यमम् मन्ये राजपुत्र नयस्व माम्

pitā jyeṣhṭham avikreyam mātā cha āha kanīyasam
vikretam madhyamam manye rājaputra nayasva mām

अथ राजा महाबाहो वाक्य अन्ते ब्रह्म वादिनः
हिरण्यस्य सुवर्णस्य कोटिभी रत्न राश्हिभिः

atha rājā mahābāho vākya ante brahma vādinaḥ
hiraṇyasya suvarṇasya koṭibhī ratna rāśhibhiḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बाल काण्डे एक ष्हष्ह्टितमः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye bāla kāṇḍe eka ṣhaṣhṭitamaḥ sargaḥ