मारीच श्रूयताम् तात वचनम् मम भाषतः
आर्तो अस्मि मम च आर्तस्य भवान् हि परमा गतिः

mārīca śrūyatām tāta vacanam mama bhāṣataḥ
ārto asmi mama ca ārtasya bhavān hi paramā gatiḥ

जानीषे त्वम् जनस्थाने भ्राता यत्र खरो मम
दूषणः च महाबाहुः स्वसा शूर्पणखा च मे

jānīṣe tvam janasthāne bhrātā yatra kharo mama
dūṣaṇaḥ ca mahābāhuḥ svasā śūrpaṇakhā ca me

चतुर्दश सहस्राणि रक्षसाम् भीम कर्मणाम्
शूराणाम् लब्ध लक्षाणाम् खर चित्त अनुवर्तिनाम्

caturdaśa sahasrāṇi rakṣasām bhīma karmaṇām
śūrāṇām labdha lakṣāṇām khara citta anuvartinām

संगताः परम आयत्ता रामेण सह संयुगे

saṃgatāḥ parama āyattā rāmeṇa saha saṃyuge

तेन संजात रोषेण रामेण रण मूर्धनि

tena saṃjāta roṣeṇa rāmeṇa raṇa mūrdhani

चतुर्दश सहस्राणि रक्षसाम् उग्र तेजसाम्

caturdaśa sahasrāṇi rakṣasām ugra tejasām

खरः च निहतः संख्ये दूषणः च निपातितः

kharaḥ ca nihataḥ saṃkhye dūṣaṇaḥ ca nipātitaḥ

पित्रा निरस्तः क्रुद्धेन स भार्यः क्षीण जीवितः

pitrā nirastaḥ kruddhena sa bhāryaḥ kṣīṇa jīvitaḥ

अशीलः कर्कशः तीक्ष्णो मूर्खो लुब्धो अजित इन्द्रियः

aśīlaḥ karkaśaḥ tīkṣṇo mūrkho lubdho ajita indriyaḥ

येन वैरम् विना अरण्ये सत्त्वम् आश्रित्य केवलम्

yena vairam vinā araṇye sattvam āśritya kevalam

त्वया हि अहम् सहायेन पार्श्वस्थेन महाबल

tvayā hi aham sahāyena pārśvasthena mahābala

वीर्ये युद्धे च दर्पे च न हि अस्ति सदृशः तव
उपायतो महान् शूरो महा माय विशारदः

vīrye yuddhe ca darpe ca na hi asti sadṛśaḥ tava
upāyato mahān śūro mahā māya viśāradaḥ

एतत् अर्थम् अहम् प्राप्तः त्वत् समीपम् निशाचर
शृणु तत् कर्म साहाय्ये यत् कार्यम् वचनात् मम

etat artham aham prāptaḥ tvat samīpam niśācara
śṛṇu tat karma sāhāyye yat kāryam vacanāt mama

सौवर्णः त्वम् मृगो भूत्वा चित्रो रजत बिन्दुभिः
आश्रमे तस्य रामस्य सीतायाः प्रमुखे चर

sauvarṇaḥ tvam mṛgo bhūtvā citro rajata bindubhiḥ
āśrame tasya rāmasya sītāyāḥ pramukhe cara

त्वाम् तु निःसंशयम् सीता दृष्ट्वा तु मृग रूपिणम्
गृह्यताम् इति भर्तारम् लक्ष्मणम् च अभिधास्यति

tvām tu niḥsaṃśayam sītā dṛṣṭvā tu mṛga rūpiṇam
gṛhyatām iti bhartāram lakṣmaṇam ca abhidhāsyati

ततः तयोः अपाये तु शून्ये सीताम् यथा सुखम्
निराबाधो हरिष्यामि राहुः चन्द्र प्रभाम् इव

tataḥ tayoḥ apāye tu śūnye sītām yathā sukham
nirābādho hariṣyāmi rāhuḥ candra prabhām iva

ततः पश्चात् सुखम् रामे भार्या आहरण कर्शिते
विस्रब्धम् प्रहरिष्यामि कृत अर्थेन अन्तर् आत्मना

tataḥ paścāt sukham rāme bhāryā āharaṇa karśite
visrabdham prahariṣyāmi kṛta arthena antar ātmanā

तस्य राम कथाम् श्रुत्वा मारीचस्य महात्मनः
शुष्कम् समभवत् वक्त्रम् परित्रस्तो बभूव च

tasya rāma kathām śrutvā mārīcasya mahātmanaḥ
śuṣkam samabhavat vaktram paritrasto babhūva ca

ओष्टौ परिलिहन् शुष्कौ नेत्रैः अनिमिषैः इव
मृत भूत इव आर्तः तु रावणम् समुत् ईक्षतः

oṣṭau parilihan śuṣkau netraiḥ animiṣaiḥ iva
mṛta bhūta iva ārtaḥ tu rāvaṇam samut īkṣataḥ

इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये अरण्य काण्डे षट् त्रिंशः सर्गः

iti vālmīki rāmāyaṇe ādi kāvye araṇya kāṇḍe ṣaṭ triṃśaḥ sargaḥ