Śrī Stuti

मानातीत प्रथित विभवां मङ्गलं मङ्गलानां
वक्षः पीठीं मधुविजयिनो भूषयन्तीं स्वकान्त्या ।
प्रत्यक्षानुश्रविकमहिमा प्रार्थिनीनां प्रजानां
श्रेयो मूर्तिं श्रियम् अशरणः त्वां शरण्यां प्रपद्ये ॥ १ ॥

mānātīta prathita vibhavāṃ maṅgalaṃ maṅgalānāṃ
vakṣaḥ pīṭhīṃ madhuvijayino bhūṣayantīṃ svakāntyā ।
pratyakṣānuśravika-mahimā prārthinīnāṃ prajānāṃ
śreyo mūrtiṃ śriyam aśaraṇaḥ tvāṃ śaraṇyāṃ prapadye ॥ 1 ॥

आविर्भावः कलशजलधावध्वरे वाऽपि यस्याः
स्थानं यस्याः सरसिजवनं विष्णुवक्षःस्थलं वा ।
भूमा यस्या भुवनमखिलं देवि दिव्यं पदं वा
स्तोकप्रज्ञैरनवधिगुणा स्तूयसे सा कथं त्वाम् ॥ २ ॥

āvirbhāvaḥ kalaśa-jaladhāvadhvare vā'pi yasyāḥ
sthānaṃ yasyāḥ sarasijavanaṃ viṣṇuvakṣaḥ-sthalaṃ vā ।
bhūmā yasyā bhuvanamakhilaṃ devi divyaṃ padaṃ vā
stoka-prajñairanavadhi-guṇā stūyase sā kathaṃ tvām ॥ 2 ॥

स्तोतव्यत्वं दिशति भवती देहिभिः स्तूयमाना
तामेव त्वामनितरगतिः स्तोतुमाशंसमानः ।
सिद्धारम्भः सकल भुवन श्लाघनीयो भवेयं
सेवापेक्षा तव चरणयोः श्रेयसे कस्य न स्यात् ॥ ३ ॥

stotavyatvaṃ diśati bhavatī dehibhiḥ stūyamānā
tāmeva tvāmanitaragatiḥ stotumāśaṃsamānaḥ ।
siddhārambhaḥ sakala bhuvana ślāghanīyo bhaveyaṃ
sevāpekṣā tava caraṇayoḥ śreyase kasya na syāt ॥ 3 ॥

यत्सङ्कल्पाद् भवति कमले यत्र देहिन्यमीषां
जन्मस्थेमप्रलयरचना जङ्गमाजङ्गमानाम् ।
तत् कल्याणं किमपि यमिनामेक लक्ष्यं समाधौ
पूर्णं तेजः स्फुरति भवती पादलाक्षारसाङ्कम् ॥ ४ ॥

yat-saṅkalpād bhavati kamale yatra dehinyamīṣāṃ
janma-sthema-pralaya-racanā jaṅgamājaṅgamānām ।
tat kalyāṇaṃ kimapi yamināmeka lakṣyaṃ samādhau
pūrṇaṃ tejaḥ sphurati bhavatī pāda-lākṣā-rasāṅkam ॥ 4 ॥

निष्प्रत्यूहप्रणयघटितं देवि नित्यानपायं
विष्णुस्त्वं चेत्यनवधि गुणं द्वन्द्वमन्योन्यलक्ष्यम् ।
शेषश्चित्तं विमलमनसां मौलयश्च श्रुतीनां
सम्पद्यन्ते विहरणविधौ यस्य शय्याविशेषाः ॥ ५ ॥

niṣpratyūha-praṇaya-ghaṭitaṃ devi nityānapāyaṃ
viṣṇustvaṃ cetyanavadhi guṇaṃ dvandvamanyonyalakṣyam ।
śeṣaścittaṃ vimalamanasāṃ maulayaśca śrutīnāṃ
sampadyante viharaṇavidhau yasya śayyāviśeṣāḥ ॥ 5 ॥

उद्देश्यत्वं जननि भजतोरुज्जितोपाधि गन्धं
प्रत्यग्रूपे हविषि युवयोरेकशेषित्व योगात् ।
पद्मे पत्युस्तव च निगमैर्नित्यमन्विष्यमाणो
नावच्छेदं भजति महिमा नर्तयन्मानसं नः ॥ ६ ॥

uddeśyatvaṃ janani bhajatorujjitopādhi gandhaṃ
pratyagrūpe haviṣi yuvayorekaśeṣitva yogāt ।
padme patyustava ca nigamairnityamanviṣyamāṇo
nāvacchedaṃ bhajati mahimā nartayanmānasaṃ naḥ ॥ 6 ॥

पश्यन्तीषु श्रुतिषु परितः सूरिबृन्देन सार्धं
मध्ये कृत्य त्रिगुणफलकं निर्मितस्थानभेदम् ।
विश्वाधीश प्रणयिनि सदा विभ्रमद्यूतवृत्तौ
ब्रह्मेशाद्या दधति युवयोरक्षशारप्रचारम् ॥ ७ ॥

paśyantīṣu śrutiṣu paritaḥ sūribṛndena sārdhaṃ
madhye kṛtya triguṇaphalakaṃ nirmita-sthāna-bhedam ।
viśvādhīśa praṇayini sadā vibhramadyūtavṛttau
brahmeśādyā dadhati yuvayorakṣaśārapracāram ॥ 7 ॥

अस्येशाना त्वमसि जगतः संश्रयन्ती मुकुन्दं
लक्ष्मीः पद्मा जलधितनया विष्णुपत्नीन्दिरेति ।
यन्नामानि श्रुतिपरिपणान्येवमावर्तयन्तो
नावर्तन्ते दुरितपवनप्रेरिते जन्मचक्रे ॥ ८ ॥

asyeśānā tvamasi jagataḥ saṃśrayantī mukundaṃ
lakṣmīḥ padmā jaladhitanayā viṣṇupatnīndireti ।
yannāmāni śrutiparipaṇānyevamāvartayanto
nāvartante duritapavanaprerite janmacakre ॥ 8 ॥

त्वामेवाहुः कतिचिदपरे त्वत्प्रियं लोकनाथं
किं तैरन्तःकलहमलिनैः किञ्चिदुत्तीर्य मग्नैः ।
त्वत्संप्रीत्यै विहरति हरौ संमुखीनां श्रुतीनां
भावारूढौ भगवति युवां दम्पती दैवतं नः ॥ ९ ॥

tvāmevāhuḥ katicidapare tvatpriyaṃ lokanāthaṃ
kiṃ tairantaḥkalahamalinaiḥ kiñciduttīrya magnaiḥ ।
tvatsaṃprītyai viharati harau saṃmukhīnāṃ śrutīnāṃ
bhāvārūḍhau bhagavati yuvāṃ dampatī daivataṃ naḥ ॥ 9 ॥

आपन्नार्तिप्रशमनविधौ बद्धदीक्षस्य विष्णोः
आचख्युस्त्वां प्रियसहचरीमैकमत्योऽपपन्नाम् ।
प्रादुर्भावैरपि समतनुः प्राध्वमन्वीयसे त्वं
दूरोत्क्षिप्तैरिव मधुरता दुग्धराशेस्तरङ्गैः ॥ १० ॥

āpannārtipraśamanavidhau baddhadīkṣasya viṣṇoḥ
ācakhyustvāṃ priyasahacarīmaikamatyo'papannām ।
prādurbhāvairapi samatanuḥ prādhvamanvīyase tvaṃ
dūrotkṣiptairiva madhuratā dugdharāśestaraṅgaiḥ ॥ 10 ॥

धत्ते शोभां हरिमरकते तावकी मूर्तिराद्या
तन्वी तुङ्गस्तनभरनता तप्तजाम्बूनदाभा ।
यस्यां गच्छन्त्युदयविलयैर्नित्यमानन्दसिन्धौ
इच्छावेगोल्लसितलहरीविभ्रमं व्यक्तयस्ते ॥ ११ ॥

dhatte śobhāṃ hari-marakate tāvakī mūrtirādyā
tanvī tuṅga-stanabhara-natā tapta-jāmbūnadābhā ।
yasyāṃ gacchantyudaya-vilayairnityamānanda-sindhau
icchā-vegollasita-laharī-vibhramaṃ vyaktayaste ॥ 11 ॥

आसंसारं विततमखिलं वाङ्मयं यद्विभूतिः
यद्भ्रूभङ्गात् कुसुमधनुषः किङ्करो मेरुधन्वा ।
यस्यां नित्यं नयनशतकैर्येकलक्ष्यो महेन्द्रः
पद्मे तासां परिणतिरसौ भावलेशैस्त्वदीयैः ॥ १२ ॥

āsaṃsāraṃ vitatamakhilaṃ vāṅmayaṃ yadvibhūtiḥ
yadbhrū-bhaṅgāt kusumadhanuṣaḥ kiṅkaro merudhanvā ।
yasyāṃ nityaṃ nayana-śatakairyekalakṣyo mahendraḥ
padme tāsāṃ pariṇatirasau bhāva-leśaistvadīyaiḥ ॥ 12 ॥

अग्रे भर्तुः सरसिजमये भद्रपीठे निषण्णाम्
अम्भोराशेरधिगतसुधासंप्लवादुत्थितां त्वाम् ।
पुष्पासारस्थगितभुवनैः पुष्कलावर्तकाद्यैः
कॢप्तारम्भाः कनककलशैरभ्यषिञ्चन् गजेन्द्राः ॥

agre bhartuḥ sarasijamaye bhadrapīṭhe niṣaṇṇām
ambhorāśeradhigata-sudhā-saṃplavādutthitāṃ tvām ।
puṣpāsāra-sthagita-bhuvanaiḥ puṣkalāvartakādyaiḥ
kḷptārambhāḥ kanaka-kalaśairabhyaṣiñcan gajendrāḥ ॥

आलोक्य त्वाममृतसहजे विष्णुवक्षःस्थलस्थां
शापाक्रान्ताः शरणमगमन् सावरोधाः सुरेन्द्राः ।
लब्ध्वा भूयस्त्रिभुवनमिदं लक्षितं त्वत्कटाक्षैः
सर्वाकारस्थिरसमुदयां संपदं निर्विशन्ति ॥ १४ ॥

ālokya tvāmamṛta-sahaje viṣṇu-vakṣaḥ-sthalasthāṃ
śāpākrāntāḥ śaraṇamagaman sāvarodhāḥ surendrāḥ ।
labdhvā bhūyastribhuvanamidaṃ lakṣitaṃ tvatkaṭākṣaiḥ
sarvākāra-sthira-samudayāṃ saṃpadaṃ nirviśanti ॥ 14 ॥

आर्तत्राणव्रतिभिरमृतासारनीलाम्बुवाहैः
अम्भोजानामुषसि मिषतामन्तरङ्गैरपाङ्गैः ।
यस्यां यस्यां दिशि विहरते देवि दृष्टिस्त्वदीया
तस्यां तस्यामहमहमिकां तन्वते संपदोघाः ॥ १५ ॥

ārta-trāṇa-vratibhiramṛtāsāra-nīlāmbuvāhaiḥ
ambhojānāmuṣasi miṣatāmantaraṅgairapāṅgaiḥ ।
yasyāṃ yasyāṃ diśi viharate devi dṛṣṭistvadīyā
tasyāṃ tasyāmahama-hamikāṃ tanvate saṃpadoghāḥ ॥ 15 ॥

योगारम्भ त्वरित मनसो युष्मदैकान्त्ययुक्तं
धर्मं प्राप्तुं प्रथममिह ये धारयन्ते धनायाम् ।
तेषां भूमेर् धनपति गृहाद् अम्बराद् अम्बुधेर्वा
धारा निर्यान्त्यधिकम् अधिकं वाञ्छितानां वसूनाम् ॥ १६ ॥

yogārambha tvarita manaso yuṣmadaikāntya-yuktaṃ
dharmaṃ prāptuṃ prathamamiha ye dhārayante dhanāyām ।
teṣāṃ bhūmer dhanapati gṛhād ambarād ambudhervā
dhārā niryāntyadhikam adhikaṃ vāñchitānāṃ vasūnām ॥ 16 ॥

श्रेयस्कामाः कमलनिलये चित्रमाम्नायवाचां
चूडापीडं तव पदयुगं चेतसा धारयन्तः ।
छत्रच्छाया सुभगशिरसश् चामरस्मेरपार्श्वाः
श्लाघाशब्द श्रवणमुदिताः स्रग्विणः सञ्चरन्ति ॥ १७ ॥

śreyas-kāmāḥ kamalanilaye citramāmnāyavācāṃ
cūḍāpīḍaṃ tava padayugaṃ cetasā dhārayantaḥ ।
chatracchāyā subhagaśirasaś cāmarasmerapārśvāḥ
ślāghāśabda śravaṇamuditāḥ sragviṇaḥ sañcaranti ॥ 17 ॥

ऊरीकर्तुं कुशलमखिलं जेतुमादीनरातीन्
दूरीकर्तुं दुरितनिवहं त्यक्तुम् आद्यामविद्याम् ।
अम्ब स्तम्बावधिक जनन ग्राम सीमान्तरेखाम्
आलम्बन्ते विमलमनसो विष्णुकान्ते दयां ते ॥ १८ ॥

ūrīkartuṃ kuśalamakhilaṃ jetumādīnarātīn
dūrīkartuṃ duritanivahaṃ tyaktum ādyāmavidyām ।
amba stambāvadhika janana grāma sīmāntarekhām
ālambante vimalamanaso viṣṇukānte dayāṃ te ॥ 18 ॥

जाताकाङ्क्षा जननि युवयोर् एकसेवाधिकारे
मायालीढं विभवमखिलं मन्यमानास्तृणाय ।
प्रीत्यै विष्णोस्तव च कृतिनः प्रीतिमन्तो भजन्ते
वेलाभङ्ग प्रशमनफलं वैदिकं धर्मसेतुम् ॥ १९ ॥

jātākāṅkṣā janani yuvayor ekasevādhikāre
māyālīḍhaṃ vibhavamakhilaṃ manyamānāstṛṇāya ।
prītyai viṣṇostava ca kṛtinaḥ prītimanto bhajante
velābhaṅga praśamanaphalaṃ vaidikaṃ dharmasetum ॥ 19 ॥

सेवे देवि त्रिदशमहिलामौलिमालार्छितं ते
सिद्धिक्षेत्रं शमितविपदां सम्पदां पादपद्मम् ।
यस्मिन्नीषन्नमितशिरसो यापयित्वा शरीरं
वर्तिष्यन्ते वितमसि पदे वासुदेवस्य धन्याः ॥ २० ॥

seve devi tridaśamahilāmaulimālārchitaṃ te
siddhikṣetraṃ śamitavipadāṃ sampadāṃ pādapadmam ।
yasminnīṣannamitaśiraso yāpayitvā śarīraṃ
vartiṣyante vitamasi pade vāsudevasya dhanyāḥ ॥ 20 ॥

सानुप्रासप्रकटितदयैः सान्द्रवात्सल्यदिग्धैः
अम्ब स्निग्धैरमृतलहरीलब्धसब्रह्मचर्यैः ।
घर्मे तापत्रयविरचिते गाढतप्तं क्षणं माम्
आकिञ्चन्यग्लपितम् अनघैरार्द्रयेथाः कटाक्षैः ॥ २१ ॥

sānuprāsa-prakaṭita-dayaiḥ sāndra-vātsalya-digdhaiḥ
amba snigdhairamṛtalaharī-labdha-sabrahmacaryaiḥ ।
gharme tāpatraya-viracite gāḍhataptaṃ kṣaṇaṃ mām
ākiñcanya-glapitam anaghairārdrayethāḥ kaṭākṣaiḥ ॥ 21 ॥

सम्पद्यन्ते भवभयतमीभानवस्त्वत्प्रसादाद्
भावाः सर्वे भगवति हरौ भक्तिमुद्वेलयन्तः ।
याचे किं त्वामहमिह यतः शीतलोदारशीला
भूयो भूयो दिशसि महतां मङ्गलानां प्रबन्धान् ॥ २२ ॥

sampadyante bhava-bhaya-tamī-bhānavastvatprasādād
bhāvāḥ sarve bhagavati harau bhaktimudvelayantaḥ ।
yāce kiṃ tvāmahamiha yataḥ śītalodāraśīlā
bhūyo bhūyo diśasi mahatāṃ maṅgalānāṃ prabandhān ॥ 22 ॥

माता देवि त्वममसि भगवान् वासुदेवः पिता मे
जातः सोऽहं जननि युवयोरेकलक्ष्यं दयायाः ।
दत्तो युष्मत्परिजनतया देशिकैरप्यतस्त्वं
किं ते भूयः प्रियमिति किल स्मेरवक्त्रा विभासि ॥ २३ ॥

mātā devi tvamamasi bhagavān vāsudevaḥ pitā me
jātaḥ so'haṃ janani yuvayoreka-lakṣyaṃ dayāyāḥ ।
datto yuṣmat-parijanatayā deśikairapyatastvaṃ
kiṃ te bhūyaḥ priyamiti kila smeravaktrā vibhāsi ॥ 23 ॥

कल्याणानामविकलनिधिः काऽपि कारुण्यसीमा
नित्यामोदा निगमवचसां मौलि मन्दारमाला ।
सम्पद् दिव्या मधुविजयिनः सन्निधत्तां सदा मे
सैषा देवी सकल भुवन प्रार्थना कामधेनुः ॥ २४ ॥

kalyāṇānāmavikalanidhiḥ kā'pi kāruṇyasīmā
nityāmodā nigamavacasāṃ mauli mandāramālā ।
sampad divyā madhuvijayinaḥ sannidhattāṃ sadā me
saiṣā devī sakala bhuvana prārthanā kāmadhenuḥ ॥ 24 ॥

उपचितगुरुभक्तेरुत्थितं वेङ्कटेशात्
कलिकलुषनिवृत्त्यै कल्पमानं प्रजानाम् ।
सरसिजनिलयायाः स्तोत्रमेतत् पठन्तः
सकलकुशलसीमाः सार्वभौमा भवन्ति ॥ २५ ॥

upacita-gurubhakterutthitaṃ veṅkaṭeśāt
kali-kaluṣa-nivṛttyai kalpamānaṃ prajānām ।
sarasija-nilayāyāḥ stotrametat paṭhantaḥ
sakala-kuśala-sīmāḥ sārvabhaumā bhavanti ॥ 25 ॥